Het podium bij Wouter Hamel zag er vorig jaar knus uit, omgetoverd tot een woonkamer met fotolijstjes aan de muren. Dit jaar laat Hamel zien dat de band volwassener is geworden en versieren full screen visuals de achtergrond. Zo wordt bij het nummer In Between wordt de videoclip als achtergrond gebruikt.

Oudere liedjes zoals, See You Once Again en Don’t Ask, zijn in een nieuw jasje gestoken door andere arrangementen. Hierdoor blijven deze nummers interessant voor de fans en wordt er zelfs een traantje weggepinkt. Bij het nieuwe Never Trust A Man horen we Mark Murphy, een Amerikaanse jazz zanger, op de achtergrond een tekst oplezen.

Hamel's muziek wordt gekenmerkt door de inzet van verschillende en soms wat vreemde instrumenten. Vanvond komen daar meer mechanische instrumenten bij, syntheziers, een stemvervormer en een elektrische basgitaar. Hiermee verdwijnen de jazzinvloeden grotendeels uit de muziek en laat Hamel zien dat hij niet in een bepaald muziekgenre geplaatst kan worden.

Het nieuwe werk is bovendien toegankelijker voor het grotere publiek, erg dansbaar en blijven de nummers in al gauw in je hoofd hangen. Het publiek danst, klapt en zingt dan ook vrolijk mee. Bij het verlaten van de zaal gaan er goede verhalen in de rondte over de nieuwe liedjes van Wouter Hamel, die een popachtig en jaren tachtig gevoel geven. Dit belooft wat voor 11 april, wanneer de plaat dan eindelijk in de schappen ligt.