Lang haar en brute solo's

Virgil and the Accelerators mengt blues met rock in ECI Cultuurfabriek

Tekst en foto's: Erwin Bongaerts ,

De zaterdagavond in Roermond stond in het teken van blues rock. In een matig gevulde ECI Cultuurfabriek toonde de jonge Britse band Virgil and the Accelerators zijn enorm talent. Duketown Dogs zorgde voor een degelijk voorprogramma.

Rond negen uur trapte Duketown Dogs af. Deze bluesband uit Den Bosch kan bogen op jarenlange ervaring. Eigenlijk heeft Duketown Dogs dan ook alles in orde: zang, gitaarwerk, drums en show. De band heeft bovendien een authentieke uitstraling, wat mede te danken is aan charismatische zanger Ron ("the Duke") G. Kortom, een prima opmaat voor de hoofdband.

Virgil and the Accelerators is misschien geen bekende band, maar kenners prijzen de Britse formatie de hemel in. Aanvankelijk speelde frontman Virgil McMahon mee in zijn vaders bluesband: The Accelerators. Sinds 2009 speelt Virgil in zijn huidige band samen met zijn broer Gabriel op de drums en Jack Alexander Timmis op de bas. Hun debuutplaat Radium (2011) werd alom geprezen. Het gitaarwerk van Virgil (destijds pas negentien jaar) werd vergeleken met Joe Bonamassa en Stevie Ray Vaughan.

Zo veel lof wekt verwachtingen. En die verwachtingen maakte Virgil and the Accelerators op het podium waar. Middelpunt was het virtuoze gitaarwerk van Virgil. De moderne gitaarheld met zijn wilde haarbos sloeg het publiek om de oren met stoere riffs en geniale solo's. Daarnaast imponeerde hij met zijn verrassend volwassen klinkende stem.

Een band is natuurlijk meer dan één kerel met een gitaar. Gelukkig leverden Gabriel McMahon en Jack Alexander Timmis ook solide werk af. Ondanks dat de hele band uit slechts drie man bestaat, creëert Virgil and the Accelerators een vol en interessant geluid. Het tempo is trouwens niet altijd zo gejaagd als de bandnaam doet vermoeden. Zo is er het nummer Silver Giver, dat zeer geleidelijk naar een prachtige climax toewerkt.

Helaas was het publiek niet bijzonder enthousiast. Aan de band lag het niet, aangezien die een strakke, evenwichtige set speelde. Toch zal dit optreden niet de boeken in gaan als een legendarische avond. Je vraagt je af of de band en de medewerkers in bier betaald kregen, want met 40 man publiek kon de ECI waarschijnlijk niet eens de stookkosten dekken. Hopelijk kan het tweede album van Virgil and the Accelerators - dat dit jaar uitgebracht zal worden - de band naar een breder publiek loodsen.