De avond begint met een optreden van de lokale support act Lesoir uit Maastricht. Met hun sferische, psychedelische en op bepaalde momenten krachtige muziek zijn zij een goede match als voorprogramma voor The Gathering. Alhoewel het merendeel van het publiek nog aan het binnenstromen is, heeft Lesoir er duidelijk zin in en trekken zij alle registers open om The Gathering te eren. Een band die zij naar eigen zeggen al jaren muzikaal als een bron van inspiratie zien.
The Gathering brengt Nieuwe Nor in hogere sferen
Als support mag Lesoir het spits afbijten
Het is inmiddels vier jaar geleden dat The Gathering voor het laatst afdaalde naar het zuiden van ons land om een live show te geven. Vandaag staan zij opnieuw in de Nieuwe Nor te Heerlen. Nu zou je verwachten dat een band die al 24 jaar bestaat, tien studio albums, drie live albums en diverse EP’s op haar naam heeft staan en met de groten der muziekwereld op diverse festivals over de hele wereld heeft gestaan een maatje te groot zou zijn voor de Nieuwe Nor. Maar is dat ook zo?
The Gathering trapt af met 'Paper Waves' dat tevens het openingsnummer van hun laatste album 'Disclosure' is. In het eerste gedeelte van de set beperkt men zich voornamelijk tot hun twee laatste albums die zijn uitgebracht met zangeres Silje Wergeland uit Noorwegen. Deze zangeres mist zeker de Brabantse charme van hun vorig boegbeeld Anneke van Giersbergen. Bovendien is Silje tot mijn verbazing zichtbaar zenuwachtig en weet zich niet goed raad met het opvullen van de stiltes tussen de nummers. Gelukkig is haar zang en muzikaliteit van de band dik in orde en heerst er een relaxte sfeer in de Nieuwe Nor. Het publiek staat zichtbaar ingetogen in hun eigen wereld te genieten van de sferische en psychedelische opbouw van de nummers. Een van de hoogte punten is hierbij het gebruik van een live trompet tijdens het nummer 'Heroes For Ghosts'.
In het tweede gedeelte van de set worden ook meer oudere nummers aangedaan, maar wel nog steeds die nummers die de zachtere kant van The Gathering belichten. Op een gegeven moment bedankt bassiste Marjolein Kooijman het publiek zelfs voor het niet overstemmen van de zachtere gedeeltes door geklets aan de bar. Ook de oudere nummers worden probleemloos qua zang door zangeres Silje gedragen. Zelf ben ik best een groot fan van de stem van Anneke van Giersbergen, maar de stem van Silje kan mij zeker bekoren, ook bij het oudere werk. Pas tegen het einde van de set worden een tweetal hardere nummers van het album 'Mandylion' ten gehore gebracht waaronder het nummer 'Eleanor'. Hiermee gaat het aanvankelijk ingetogen publiek pas echt uit hun dak. Tot mijn verbazing wordt hier nog een schepje bovenop gedaan met het toegift 'I Can See Four Miles'. Ik heb dit nummer altijd als een redelijk rustig opbouwend nummer gezien, maar word hier tijdens het live optreden letterlijk door weggeblazen door de kracht van het nummer. Temeer omdat ik voor het eerst getuige ben van het gebruik van een theremin door René Rutten al spelend op zijn electrische gitaar.
Muzikaal gezien is het optreden van The Gathering dik in orde. Zeker als je een liefhebber bent van sferische en melodieuze muziek met een ongeëvenaarde gelaagdheid van electronische sounds en gitaareffecten. Ik kijk terug op een zeer geslaagde avond. Maar de nadruk ligt net iets te veel op de rustigere en zachte kant van de band en liet de climax van de bombastische nummers iets te lang op zich wachten. Tevens is de gebrekkige en onwennige podium presentatie van frontvrouw Silje niet iets wat je verwacht van een band die al ruim 24 jaar op diverse podia door de hele wereld heeft gestaan. Misschien moet men overwegen om de taak van woordvoerster meer bij bassiste Marjolein neer te leggen. Pas als dat op orde is, kan ik beweren dat The Gathering inderdaad een maatje te groot is voor een lokaal poppodium.