Bettie serveert ‘Oh, Mayhem!’

Jeugdig enthousiasme nog altijd aanwezig

Jerome Crutsen ,

Al sinds 1991 staat Bettie Serveert op de planken met zangeres Carol van Dijk. Zowel nationaal als internationaal braken ze door met debuutplaat ‘Palomine’. Het alternatieve geluid met melodieuze zang van Carol sloeg aan en ze speelden onder andere met Jeff Buckley en Counting Crows. Anno 2013 tourt de band nog steeds met een nieuwe plaat ‘Oh, Mayhem!’ op zak maar uiteraard wordt er ook nog oud materiaal gespeeld. De geplande support Capeman heeft wegens persoonlijke omstandigheden af moeten zeggen. Als vervanging is er Eilander, een akoestische solo-singer-songwriter.

Eilander is vanalles en nog wat. Hij is het alter ego van Marcus Bruystens, beter bekend als de bassist van Claw Boys Claw. Verder is hij ooit betrokken geweest bij het project Me & Stupid van Peter en Carol van Bettie Serveert. Vanavond staat hij er als singer-songwriter en wordt groots aangekondigd door gitarist Peter. Helaas verslapt de aandacht al snel bij het publiek want men zit blijkbaar niet te wachten op zoetsappige liedjes. Eilander laat zich er niet door uit het veld slaan en speelt zijn nummertjes rotsvast door. Wellicht beter was geweest als hij met zijn funky, noisy, psychedelische vijfmansband was gekomen. 

Ten overstaan van een goed gevulde Nieuwe Nor, waarbij de gemiddelde leeftijd boven de 35 stijgt, presenteert Bettie Serveert het nieuwe werk van hun achtste plaat ‘Oh Mayhem!’. De band klinkt nog altijd even fris als in de jaren negentig. Al is dit voor een groot gedeelte te danken zijn aan het drumspel van nieuwe aanwinst Joppe Molenaar (bekend van Voicst) die regelmatig het drumstel doormidden lijkt te willen slaan. Hij mept erop los alsof het zijn laatste optreden is maar is ritmevast. Hierdoor blijft het fris en energiek klinken want op sommige momenten zakt het, muzikaal gezien, in. De songs lijken af en toe op elkaar te gaan lijken waardoor de eentonigheid dreigt toe te slaan. 
Desalniettemin maakt de band nog altijd intense indierock waarbij pas halverwege de set wordt teruggegrepen naar ouder werk. Na de eerste drie nummers spreekt de nog altijd springerige gitarist Peter het publiek toe. Er wordt om publieksparticipatie gevraagd en men gaat hier gretig op in. Oefening baart kunst luidt het gezegde en na enige repetitie wiept het publiek mee.
 
Bij ‘Private Suit’ is er grote herkenning en wordt er voorzichtig gedanst. Uiteraard wordt het succesalbum ‘Palomine’ niet vergeten en als eerste toegift is er ‘Palomine’ waarbij de band de liefde voor muziek zichtbaar uitstraalt. Als special guest wordt Eiland op het podium erbij geroepen bij de tweede toegift waarna de band wordt voorgesteld. Als afsluiter is er publieksfavoriet ‘Kids Allright’ die luidkeels wordt meegezongen door de aanwezigen. 
 
De band geniet zichtbaar en ook de toeschouwers verlaten de zaal met een glimlach.