Interview Dead Man's Curse

Deze mannen weten precies wat ze willen

Jörg de Groot ,

Al van Dead Man’s Curse gehoord? Zo ja, dan mag als bekend verondersteld worden dat we hier te maken hebben met een solide, ambitieuze viermans formatie die het begrip rock stevig onder handen neemt. Zegt je deze naam niets? Geen probleem maar ga ze dan gauw checken. 3voor12 limburg sprak met de boomlange frontman en initiator Geert Kroes over de ‘start van...’, de zoektocht naar muzikanten, muzikale invloeden, de nieuwe videoclip en de toekomst. Een ding is duidelijk: Dead Man’s Curse weet wat ze willen.

Voor de mensen die Dead Man's Curse nog niet kennen. Wie en wat is Dead Man's Curse? "Dead Man's Curse is eigenlijk ontstaan toen mijn vorige band, Blind Sight, stopte. Dat was een echte metalband. Daarmee hebben we toch een aantal jaren niet onverdienstelijk gespeeld in binnen- en buitenland. Getoerd met grote namen als Hatebreed, wereldwijd een album uitgebracht, op toernee in China wat ook helemaal te gek was. Op een bepaald moment was de collapse van de muziekindustrie in volle gang en we hadden net onze tweede plaat opgenomen. Die raakten we aan de straatstenen niet kwijt. We hadden geen budget om ‘m zelf uit te brengen en hadden een label nodig om dat voor ons te doen. Ons toenmalige label had er geen vertrouwen in om onze tweede plaat uit te brengen dus we moesten gaan ‘shoppen’. We hebben nog een toer gedaan die tegenviel. De moed zakte me in de schoenen. Je bent jaren bezig, hard aan het werken, je gooit ziel en zaligheid in je band. Het komt er niet uit. Toen dacht ik dat ik gewoon iets anders moest gaan doen. Ik wilde ook een andere kant uit qua muziek. Ik ben in de nineties opgegroeid. Machine Head was een echte inspiratie voor me en dat hoorde je in Blind Sight terug. De grunge scene van de jaren ‘90 met Alice In Chains, Soundgarden, dat soort bands hebben mij wel geïnspireerd om muziek in die stijl te gaan schrijven. Ik moest gewoon een nieuwe band beginnen. Toen heb ik de jongens van Blind Sight verteld dat ik ‘het niet meer voelde’, de drive was weg. De lol was ervan af? “Ja, de lol was ervan af, ik had een nieuwe impuls nodig. Toen ben ik gaan schrijven en gaan nadenken over een band te formeren. Ik kwam al snel uit bij onze huidige drummer (Mark Weerts, red.), die ken ik al een hele tijd.” ”Ik belde ‘m op en zei:”Mark ik wil een nieuwe band beginnen. Zullen we afspreken in de kroeg?” Daar had ‘ie wel oren naar. En zo geschiedde. We zijn bij elkaar gekomen en zijn gaan praten over muziek en hij wilde graag mee gaan doen. We hebben nog even gebabbeld over welk instrument we zouden gaan hanteren maar besloten uiteindelijk om te doen waar we goed in zijn (Kroes: bas, Weerts: drum, red). Ik gaf wel aan een zangtandem te willen als Alice In Chains (Jerry Cantrell en Layne Staley, red.) en wil dat je (Weerts, red.) gaat zingen want je hebt een gave stem. Dat vond hij een goed plan. Toen was de zaak beklonken. We gingen het doen."

"Ik ben weer demo’s gaan schrijven en dacht ik na over andere muzikanten die ik graag in de band zou willen hebben. Serve (Olieslagers, red.) kwam bij me op. We kenden hem van 37 Stabwoundz, de band waar hij na Born From Pain in terecht is gekomen. We hebben met Blind Sight veel met 37 Stabwoundz gespeeld. Hij zag er op het podium altijd heel ‘badass’ uit; die staat er wel stoer bij. Die moet ik gewoon vragen terwijl ik wist dat hij eigenlijk niet meer wilde spelen.” Was hij er dan klaar mee? “Ik denk dat het precies hetzelfde gevoel was wat ik had maar dan meer dat het niet opschoot, we spelen voor lege zalen, weet je wat, ik heb het helemaal gehad. Maar hij is nooit echt klaar geweest met de muziekscene want daarna heeft hij nog een hele tijd in de muziekwereld allerlei taken vervuld. Ondanks dat besloot ik om hem gewoon te bellen en vroeg: “Hei Bolle, zijn bijnaam, ik ga een nieuwe band beginnen en het moet een beetje Alice in Chains meets Guns ‘n Roses, Black Label Society worden. Mark doet mee en ik wil dat jij gitaar komt spelen. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn waarna het “Ja maar, mijn spullen passen helemaal niet in mijn auto…” klonk (lacht). Is dat een ja? Ik stuurde hem mijn demo en vroeg om er daarna op terug te komen. Kort daarna was het duidelijk: “Ik ga het gewoon doen.” was het antwoord. Kort daarna zijn we met dijn drieën bij elkaar gekomen en het klikte. Nummers gespeeld maar we moesten er nog een lead gitarist bij hebben. Serve wilde het lead werk graag ‘uitbesteden’.”

'Nummer vier' was niet zomaar gevonden en leidde tot een grote zoektocht. “Inderdaad we hebben uiteindelijk zeven audities gehad. We zijn rond gaan kijken en hebben gesproken met diverse mensen binnen onze vrienden- en kennissenkring. Via via werd al ingefluisterd dat we Jaap (Lagerweij, red.) moesten hebben. Ik heb ‘m een berichtje gestuurd maar kreeg geen reactie. Een paar maanden en audities later zijn er mensen op Jaap afgestapt om te zeggen dat hij het best eens bij ons zou moeten proberen. Toen nam hij contact met ons op en had zich goed voorbereid, de juiste spullen en de juiste jankende gitaarstijl die we wilden hebben. Gitaar met gevoel.”

Toen hadden jullie het plaatje compleet en werd het one happy family? “Het was in het begin even aftasten. Wie bestuurt, hoe hard gaat het, hoeveel shows willen we doen en dergelijke. Daar hebben we in het begin goede gesprekken over gevoerd. Uitgangspunt was dat we in ieder geval dat we wilden starten waar we gebleven waren. Toen dat duidelijk werd was het ook gewoon goed.”

Er is een EP uit maar er was al eerder werk van jullie te beluisteren. Waar zijn die tracks gebleven? “Klopt, we hebben eerder een demo met twee nummers gemaakt, waarmee we aan de bak konden. Een nummer staat nog op Spotify ls onderdeel van de EP. Zelf opgenomen en laten mixen door Tommie Bonajo, gitarist van mijn vorige band.” Dus met deze EP begonnen aan de grote reis? “Ja maar we wilden rustig aan beginnen. We hebben een drietal try-outs in de buurt gedaan. Jeugdcentra en dergelijke. Afgelopen jaar ook een aantal leuke festivals gedaan, Booch!, Park City Live. Cool om te doen als beginnende band. We hebben in The Rock Temple gestaan, het voorprogramma van Korn en de after show van Soundgarden in de Ziggo Dome gedaan. Echt te gek en gaaf dat we zo’n kansen krijgen.”

Veel bereikt binnen zo’n kort tijdsbestek en dat met maar drie uitgebrachte nummers eigenlijk. Een album kan dus niet lang op zich laten wachten? ”Ja, dat zouden we willen doen en we hebben er voldoende materiaal voor maar we willen eerst met de single aan de bak om te laten zien dat we er zijn. Platenlabels tekenen ook niet zomaar nieuwe bands en zeker niet als ze niet super hip en ‘happening’ zijn dus we vonden het een goed idee om het zo aan te pakken. We willen volgend jaar wel een album opnemen maar we moeten dat nog verder bekijken.”

De nieuwe single is geproduceerd door Oscar Holleman. "Via Daan (Janzing, gitarist My favorite Scar en werkzaam in Hollema's studio, red.) zijn we in contact gekomen met Oscar. Hij had onze demo gehoord en was erg enthousiast. "Dit is wel echt mijn stijl, wat ik vet vind. Laten we een single opnemen." Daan werkt bij Oscar en we hebben in onze repetitieruimte aangegeven wat we wilden en hebben samen nog wat geschaafd aan de nummers. Heel gaaf om te zien hoe zo'n gast als Oscar dan naar muziek luistert." Is hij dan het vijfde bandlid? “Ja het was echt rigoureus te werk gaan. Dit nummer wel, dit niet. Het zijn wel je kindjes, daar heb je op geploeterd en avond aan avond aan gesleuteld. Bloed, zweet en tranen. Op een gegeven moment bleven er drie nummers over.”

Als je ‘Shot To Hell’ beluistert dan weet ik wel waar de invloeden vandaan komen. Dat viel al op tijdens mijn eerste kennismaking met jullie tijdens jullie support voor Megadeth. Het samenspel Cantrell en Staley van Alice In Chains is duidelijk hoorbaar. “Alice In Chains is een van mijn favoriete bands. Eigenlijk van ons allemaal. Ik heb altijd inspiratie geput uit Alice In Chains. Je wil je favoriete bands bij elkaar pakken en daar een nieuwe sound van maken. In onze muziek hoor je ook Metallica terug. Ook een grote inspiratiebron. Je pakt die bands samen en er valt altijd wel een vergelijk te maken. Het is heel vet om samenzang te schrijven en als ik dan hoor ‘het lijkt wel op Alice in Chains’ dan ben ik ook trots want welke andere band klinkt als Alice In Chains?" Het is echter geen kloon. “Het is een resultaat van Serve en mij, we komen uit de metal hoek, staccato en strakke riffs. Jaap komt uit de rock hoek, een tegenwicht. Een combinatie van vier gasten die je hoort.”

Tot slot: wat gaat de toekomst bieden? “We hopen het komende festivalseizoen te kunnen spelen. We gaan daarvoor in ieder geval ons best doen. Maar we laten ons in ieder geval niet laten leiden door trends en hypes. We gaan vooral veel muziek en lol maken. Dat is Dead Man’s Curse.”