Het is erg druk in het scoutinggebouw, alle kinderen zitten vooraan op bankjes en de volwassenen staan aan tafels. De sfeer zit er al snel goed in. Er wordt zelfs een openhaard geprojecteerd op een scherm, om het gebouw meer als een huiskamer te laten uitzien. Wanneer iedereen zijn plekje heeft gevonden, heet Dotan iedereen welkom en begint zijn eerste nummer. Tussen de nummers door vertelt Dotan over de totstandkoming van zijn eerste album. Hoe hij als fan van Ben Howard erachter is gekomen dat de drummer ook producer is. Dotan vertelt dat hij deze is deze gaan stalken om met hem zijn debuutplaats op te nemen. Wat uiteindelijk ook gelukt is. Na een korte pauze speelt Dotan zijn onder andere tweede single 'Where We Belong'. Dit nummer werd gekoppeld aan een internationale campagne van Amnesty International. Waarvoor hij naar Nigeria is geweest om optredens te geven ten bate van de sloppenwijken in Port Harcourt.

Als Dotan zegt "Dit was ons laatste liedje", begint het publiek te roepen voor een zugabe en luidt er "We want more!". Uiteindelijk speelt hij nog maar een lied. Het publiek geniet en luistert zeer aandachtig. Wanneer kom weer je terug, Dotan?