Frontman Paul Sieben legt aan de enkele honderden toegestroomde bezoekers uit, dat ze vanavond worden meegevoerd langs de belevenissen van Adrian: de fictieve persoon die de hoofdrol speelt in het verhaal van “301.81”. Daarmee is meteen duidelijk waarom er zo´n lange periode tussen de twee albums ligt. Tijdens de opname van een concept album moeten verhaallijnen, niet alleen tekstueel maar ook instrumentaal, goed op elkaar worden afgestemd. Een proces dat tijd vergt, wil je tot een goed resultaat komen.
En dat het resultaat de beproevingen met gemak heeft doorstaan bewijst de band gedurende het optreden. Met de intro Suburbia wordt de spanning opgebouwd en het zware maar melodieuze Oracle zet de toon voor de avond.
Tussen de bedrijven door wordt het publiek op de hoogte gehouden van het verhaal. Kort samengevat: Adrian wordt slachtoffer van zijn eigen grootheidswaanzin en belandt in een psychiatrische inrichting. Uiteindelijk wordt diagnose “301.81” vastgesteld, een psychiatrische term die aangeeft dat hij lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dit verklaart de titel van het album.
De muzikale partijen ondersteunen het verhaal moeiteloos. Tempowisselingen, instrumentale breaks, variërende ritmes en rustpunten in de overgangen (Utopia) geven het concept kracht. Op sporadische momenten dreigt de indruk te ontstaan dat, met name in de zanglijnen, voor een te complexe oplossing is gekozen. Dat is echter ook te wijten aan het gegeven dat klanken voor de eerste keer binnenkomen bij een presentatie. Dit kan ook de reden zijn dat het publiek tussen de nummers een beetje lauw reageert; het nieuwe geluid moet bezinken.
Feit is dat de individuele capaciteiten binnen de band perfect op elkaar zijn afgestemd en het muzikale geheel goed in balans is. Nem-Q geeft een dijk van een optreden weg. Met de presentatie van “301.81” laten ze bij de toehoorders een weergaloze eerste indruk achter, die naar meer smaakt.