Voor aanvang van dag twee van Zomaarpop, traditioneel de hoofddag van het oudste popfestival van Noord-Limburg, werd de eerste dag nog volop op Twitter en onder de vroege vogels op het festival bediscussieerd. De hoofdacts Skip & Die en Kypski hebben hun belofte blijkbaar waargemaakt. Degenen die hier niet bij zijn hebben wat gemist.
De zondag van Zomaarpop start met een noviteit. Voor het eerst wordt er een half uur durende popquiz gehouden. Presentator MC Mster, bekend van de Cultuurbarbaren, praat het geheel vlot aan elkaar maar is blijkbaar niet betrokken bij de voorbereiding. Anders zou hij de vraag "Hoe heet de zanger van James Hetfield?" wel anders gesteld hebben. De soms nog brakke deelnemers kunnen er wel om lachen en een aantal gelukkigen gaan er onder meer met de nieuwste cd's van Skip & Die, Rowwen Hèze en de biografie 'Kaal' van Marco Roelofs vandoor.
Hierna is het tijd voor de opener van de dag op het hoofdpodium. Het uit de omgeving Venray afkomstige Battersea. De band bouwt hun set op met twee rustigere nummers, om vervolgens beheerst te rocken met de titeltrack van hun dit jaar verschenen EP 'Lifted and wounded'. De band heeft met Ben Hermsen een ijzersterke zanger en het spel van de band is gewoonweg geroutineerd en goed. De verschillende bandleden hebben dan ook al behoorlijk wat ervaring opgedaan in punkrockband The Jux Junction. Minder fijn voor de twintig mensen die al wel de moeite hebben genomen om de band te gaan zien zijn de cynische grappen van gitarist en zanger over het "in grote getalen opgekomen publiek". De presentatie van de band is nog wat statisch, terwijl men best wat enthousiaster mag zijn gezien hun songmateriaal wat er zeker mag zijn. De muziek lijkt behoorlijk op Kings Of Leon maar de band weet hier wel een fijne eigen draai aan te geven. Hoogtepunt van de show is het voor Ben's overleden vader geschreven 'Time You Left' dat bij de eerste tonen de zaal muisstil krijgt. Ook de uitvoering van het in een rockjasje gestoken soulnummer 'I Heard It Through The Grapevine' van Marvin Gay kon op veel bijval rekenen.
Tweede act op het hoofdpodium is een dj-set van het Amsterdamse producersduo Bronstibock die op zich een aardig setje electro en dubstep draaien. Ook single 'Breathe' met de vocalen van Chagall komt voorbij, maar het blijkt nog iets te vroeg om echt de voetjes van de vloer te krijgen.
Veel voetjes gaan er ook in de redelijk volle sooskelder tijdens het optreden van The Checksums niet van de vloer. Hier is echter voor het oog wel meer te beleven. De vier heren staan elk achter een statief naast elkaar en hebben elk een eigen rol. Roberto Fabrico speelt de onder andere de live synths in, Raoul Le Mans mixt het geheel aan elkaar en The Frying Dutchman voegt hier nog geluidseffecten aan toe. De communicatie onderling, onder het motto 'geef even door' is leuk om te volgen. VJ Paulu-013 zorgt voor een mix van leuke visuals. Helaas was de opstelling van de beamer dusdanig slecht dat deze visuals helaas grotendeels werden overgeschaduwd door het silhouette van de VJ zelf. Muzikaal valt er genoeg te genieten met de mix van eigen producties en eigen bewerkingen van onder andere Bon Jovi, Vanessa, Kiss en Tone Loc in de stijlen electro, dubstep en acid-techno. Ook de stijl van The Prodigy en Unyx, de band waamee leden Jules Reivers en Roel Gommans ooit het hoofdpodium van Zomaarpop afsloten, is tijdens een van de laatste tracks te horen.
Zomaarpop heeft een echte ska-traditie. Al sinds begin jaren '90 staat er ieder jaar wel weer een topband uit het genre. Het Belgische Àlaská zet deze traditie met verve voort en bouwt een mooi feest wat aan het einde tot een climax komt met ska-verbasteringen van onder meer het thema van het WK voetbal '98 'Carnaval de Paris' van Dario G en 'Out of Space' van The Prodigy.
Hierna is het in de kelder tijd voor het eerste elektrisch versterkte optreden van de Venrayse band Pacific Horrific. Gezien de drukte zijn veel mensen benieuwd hoe deze lokale act het er vanaf gaat brengen. Meteen bij het eerste nummer spat het enthousiasme van het podium af. Zanger Jacky van den Munckhof vertelt na dit eerste nummer dat de band drie maanden aan dit optreden heeft gewerkt en er erg trots op is. Aan alles is te zien dat de band intens naar dit moment heeft toegeleefd om hun eigen geluid, een mix van indie en dance, los te kunnen laten op het publiek. De bandleden zijn stuk voor stuk gretig en komen als geheel overtuigend en energiek over. Tijdens het vierde en laatste nummer 'Sindre Siger', dat in akoestische vorm al in een video op internet te vinden is, laat de techniek de band halverwege in de steek. Men laat zich hier niet door van de wijs brengen en speelt de hele track gewoon overnieuw. Dit extraatje wordt dankbaar in ontvangst genomen door het publiek. De band is druk aan haar eerste EP aan het werken. Na dit optreden zijn er in ieder geval zo'n honderd mensen nieuwsgierig naar geworden. En dat is een goed begin van wellicht een mooie carrière.
Dearworld heeft dit jaar al succesvol op menig groot festival gestaan. Ook in Oirlo staat hun live-act met een mix van rock, dance en ijzersterke vocalen als een huis, alleen wordt het hier maar mondjesmaat begrepen. De reactie blijft gedurende het hele optreden wat lauw. Zelfs bij de sterke eigen uitvoering van 'God Put A Smile On Your Face' van Coldplay gaan de handen niet massaal op elkaar. De release van hun debuutalbum staat gepland voor begin 2013. Misschien dat Noord-Limburg dan toch nog enthousiast gaat worden voor deze sterke band.
In de kelder draait de in Amsterdam woonachtige Cursed P vervolgens een fijne mix van klassieke dancestijlen. De labelbaas van Little Globe Records vermaakt het publiek met een set van oldschool house, electro, acid en disco. Dit zorgt voor een lekker intiem underground sfeertje. Het grootste deel van het publiek wacht het einde van dit optreden echter niet af. Op het hoofdpodium is het namelijk tijd voor grote naam The Flexican die wordt bijgestaan door MC Fit. Na het bekijken van het optreden van Dearworld hebben de heren blijkbaar besloten het zichzelf niet al te moeilijk te gaan maken. Het optreden wordt een parade van, soms uitgekauwde, hits. Met de track 'Hoeren' van Flinke Namen, waar beide heren lid van zijn, wordt het allemaal wel erg plat. Maar bijna geen kniesoor die daarom maalt, want op aanmoediging van MC Fit ontstaat er even later een goed uitgevoerde wall of death. Het publiek had blijkbaar zin in een feestje, krijgt dat van de heren en gaat compleet los.
DJ Sjuut, die voorgenomen had om wat verfijnder te werk te gaan, heeft hierdoor moeite om het publiek los te laten komen van het beukwerk van het hoofdpodium. De DJ vindt het na vijf jaar achtereen op Zomaarpop te hebben gestaan welletjes en viert zijn lustrum dat tevens ook zijn afscheid is, in de sooskelder die vandaag geheel door hem van een interessante programmering voorzien is. Uiteindelijk komen zijn collega's van de Cultuurbarbaren, waar Sjuut ook dj van is, ook nog even meedoen en met wat happy hardcore plaatjes aan het einde gaan ook bij het slotakkoord van Zomaarpop nog wat voeten van de vloer.