Een half uur later dan gepland schieten de jongsters van Paceshifters uit de startblokken. De band oogt fris en komt energiek over. De Danko Jones-achtige high voltage rock wordt met een overtuigende speelvreugde gebracht. Maar helaas kan er niet gezegd worden dat er hier een totaal vernieuwend iets wordt gespeeld. De dubbele zang zorgt voor een aangename afwisseling al klinkt het soms ietwat geforceerd. Van dit soort bands zijn er duizend-in-een-dozijn en daar zit Peter Pan Speedrock op de troon. In ieder geval wordt het publiek flink opgezweept voor het hoofdgerecht.
Drive Like Maria rockt koppig door
Paceshifters verzorgen passend voorprogramma
In mei van dit jaar werd het tweede album van de Belgisch/Nederlandse rockband Drive Like Maria gelanceerd, eenvoudigweg getiteld Drive Like Maria. Met hun debuut Elmwood kreeg de band al lovende kritieken. Ook met DLM zijn de recensies dik in orde al klinkt de plaat niet als het debuut. Hij klinkt open maar tegelijkertijd ook melancholisch en bevat het tevens een aantal pakkende liedjes. Live worden de songs van beide albums gecombineerd waardoor er een afwisselende en solide set ontstaat. Het voorprogramma in de Nieuwe Nor wordt verzorgd door de jonge broekies van Paceshifters.
Rond de klok van tien uur stapt Drive Like Maria het podium op, wordt er middels een pakkend gitaarintro de set geopend en wordt meteen de vaart erin gezet met ‘Ghostrider’. De trein raast door wanneer ‘I’m On A Train’ volgt. De drummer mept er lustig op los, de bassist plukt fijnzinnig aan zijn dikke snaren, de gitariste weet haar gitaarspel goed te bewijzen en de zanger pakt te tonen. Jammer is dat in den beginne de zang van de gitariste niet te horen is waardoor de duetpartijen helaas in het water vallen. Gelukkig wordt dit later bijgesteld.
De band heeft met ‘Elmwood’ en ‘Drive Like Maria’ twee platen afgeleverd waarbij ‘Elmwood’ meer rockgeoriënteerd is terwijl ‘Drive Like Maria’ meer diversiteit bevat waarbij stonerrock, punkrock, folk en pop elkaar voortdurend afwisselen. Live worden van beide albums songs gespeeld waardoor er een krachtige en robuuste set ontstaat. Zo volgt er ‘Talk To Me’ van het debuut die overgaat in een jam waarbij de zanger/gitarist een extra drumpartij verzorgd. Dit gaat naadloos over in een rockversie van het akoestische ‘On The Road’ van de tweede plaat. Met ‘Boomerang’ heeft de band wellicht het meest toegankelijke en poppy nummer gemaakt. Het beweeglijke gedeelte van het publiek schuift naar voren en hoofdschuddend wordt er meegezongen en geklapt. Alvorens ‘Howl’ wordt ingezet, vertelt gitariste Nitzan over het borstkankerproject ‘Keep A Breast’. Elk optreden van deze tour heeft een andere special guest waarbij de opnames van deze “Howl-versies” in een download worden aangeboden die vijf euro kost. De opbrengst hiervan komt ten goede van ‘Keep A Breast’. Vanavond zingt Ciska Vanhoyland van het Belgische Mon-O-Phone mee. ‘Howl’ is een lekker dromerig maar tegelijkertijd ook springerig nummer dat aan PJ Harvey doet denken. Met ‘Videogames’ heeft Drive Like Maria de mooiste ballad van beide platen opgenomen. Het origineel is van Lana Del Rey en klinkt erg naar Johnny Cash. Maar vanavond wordt ook hiervan een rockversie gespeeld waarbij Siska ook meezingt. Afgesloten wordt er met ‘Black Horses’ dat met een dikke vijf minuten een van de felste nummers is. Onder een luid applaus loopt de band dankbaar van het podium af om vervolgens weer terug te keren en te eindigen met een overtuigend ‘Bury My Heart In The Desert’.