Het onafhankelijke bookings- en promotiebureau Mudgate krijgt het voor elkaar om een programma neer te zetten waar je u tegen mag zeggen. Bands uit Duitsland, Frankrijk en Nederland weten hun weg te vinden naar de Azynfabriek om moddervette shows neer te zetten.

Op vrijdag mag om 19.00u het uit Tilburg afkomstige Yama de aftrap verzorgen voor al een redelijk aantal stoners en aanverwanten. Het betreft een tamelijk nieuwe band die de focus legt op zware grooves en grote riffs. Denk aan een combinatie van 70’s psychedelische rock en stonerrock met een scheut doom. Wie zich nog de laatste EP van Celestial Season, Songs From The Second Floor, kan herinneren, het vierde nummer van Yama klonk er erg veel naar. Tevens is de invloed van Goatsnake duidelijk aanwezig in de vorm van de doominvloeden, het T-shirt van de bassist en het eenmalige gebruik van de mondharmonica.

Het Duitse Electric Moon is ondertussen geen onbekende meer in de scene. Ze stonden al eerder op het Dusty Brains festival, Yellowstock en met maar liefst twee shows op Dunajam 2010. Dit jaar staan ze weer op Yellowstock en ook op Roadburn. Maar eerst wordt er een psychedelische set op Mudfest gespeeld. Uitgesponnen nummers nemen je mee naar andere planeten en in dit geval is dat de maan. De acidrock trekt je, terwijl je gehypnotiseerd wordt, langs de hele sterrenhemel om vervolgens drie kwartier later weer te ontwaken. En dat het dan bij de drummer even misgaat omdat hij zijn drumstok verliest, nemen we op de koop toe. Wellicht was hij zelf net iets teveel in trance.

Een band die een flinke opmars heeft opgemaakt de laatste tijd is Mars Red Sky uit Frankrijk. Men begint ingetogen maar de rollende loodzware bass maakt hier al snel een einde aan. De kracht van deze band zit hem in de fuzzy electrische gitaarriffs in samenhang met de hoge stem die als een deken eroverheen valt. Noem het de mannelijke The Devil’s Blood van Frankrijk met Big Muff.

Alvorens de Sungrazer DJ’s de draaitafel overnemen, mag The Machine de avond afsluiten. The Machine is hard, zuiver, overheersend, overweldigend en kneiter. Punt.

Zaterdag wordt er meteen met de deur in huis gevallen. Het lijkt eerder met een kluisdeur in een fort vallen. Bitcho opent de tweede dag van Mudfest met bijna niet te verhapstukken drone doom. Je broekspijpen wapperen van links naar rechts door de aanwezigheid van maar liefst drie bassen. Bijna snakkend naar adem worden de monotone grooves door je lichaam gepompt. Zelfs een bekkenstandaard houdt het niet en dondert door de trillingen van de drumriser. Hoe repetitief een band kan zijn, bewijst Bitcho.

Wellicht een ietwat vreemde eend in de bijt maar toch verfrissend, is SiMON uit Rotjeknor. De muziekstijl wordt omschreven alszijnde doomrock maar de doom is redelijk ver te zoeken. Het is eerder een combinatie van stonerrock, hardcore, sludge en postrock waardoor het lijkt alsof de band nog niet helemaal haar straatje heeft gevonden. Het ene moment raak je in trance door de rustig voortkabbelende passages, het andere moment sta je te beuken met je hoofd. Bij het eerste nummer weet de zanger zijn stem nog niet helemaal te vinden maar herstelt zich snel. Door de brok energie die vrijkomt op het podium is het een verfrissing tussen alle doomgeweld van vandaag.

Over naar iets dat weer uit een heel ander vaatje wordt getapt. Huata pretendeert satan te aanbidden en luid te spelen. Op het podium komt tot zijn recht door de monnikenpakken die de band draagt en de kruizen die regelmatig de lucht in worden gehouden. Qua volume is het al twee dagen luid dus dat valt al niet meer op. Muzikaal gezien wordt er occulte doom stonerrock gespeeld waarbij je kunt denken aan Sunn O))) maar dan net iets minder repetitief.

Tank86 staat altijd garant voor een stevige dosis instrumentale stonersludgemetal in de trant van Karma To Burn. Met de komst van een nieuwe gitarist is Tank86 tegenwoordig net iets meer metal dan stoner. Ook vandaag zetten ze weer een degelijke show neer die net iets intenser overkomt dan op Slugfest.

Een band die nooit teleurstelt is het Leidense Toner Low dus om kort te gaan: zij zetten ook vandaag weer een set neer waarbij je meteen in een trip verkeert. Jammer genoeg lijkt het vandaag alsof die trip maar tien minuten duurt in plaats van vijftig minuten. In een mum van tijd heeft deze psychedelische doomband zich alweer door de set heen geslagen. Nederland heeft zijn eigen Sleep.

Naarmate de avond vordert, daalt de concentratie en dus krijgt ondergetekende Kodiak + N niet geheel zuiver meer mee. Kodiak speelt experimentele noise drone en heeft vandaag een special guest bij zich in de naam van drone ambient legende N. Er volgt een wall of sound met soundscapes die zich in je hersenpan nestelt.

Bedwelmd wordt nog 'bedwelmender' wanneer afsluiter Year Of No Light het podium bestijgt. Ze worden ‘The Cure die sludge speelt’ genoemd. Stel je dit voor samen met een atmosferische lichtshow en laat de muziek voor zich spreken.

Met heaviness geslaagd.