Intergalactic Lovers, Lili Grace en Eva: een fijn kado

Jarige Muziekgieterij krijgt verrassende vrouwelijke support acts en kabbelend optreden Intergalactic Lovers

Michelle van Lanschot, foto's Michel Vanderhoven ,

Het commentaar om voor ongeschoren feminist te worden uitgemaakt vrezend, maar feiten niet schuwend: de meeste muzikanten zijn man. Hoe dat kan? Geen idee. Verfrissend dat vanavond in de Muziekgieterij de hoofdrol is weggelegd voor de meisjes. En dan meteen ook een boel meisjes. Support acts Eva en Lili Grace bieden sterke ondersteuning voor frontvrouw Lara van Intergalactic Lovers en haar band, die er grotendeels op naamsbekendheid voor zorgde dat er ruim een maand voor het concert geen enkele kaart meer verkrijgbaar was.

De sfeer die er in de zaal hangt tijdens de laatste nummers van het optreden van Eva is aandachtig, afwachtend en ietwat nerveus. Waarschijnlijk een goede afspiegeling van de gemoedstoestand op het podium. Nergens voor nodig. Eva maakt mooie, kleine gevoelige nummers waar je ademloos naar luistert en is bovendien een zachte, ontwapenende podiumverschijning die de zaal, die muisstil toekijkt, niet onberoerd laat.

De grootste verrassing van de avond blijkt afkomstig van de kleinste meisjes. Een cello, een piano, twee betoverende stemmen, de ene net iets hoger dan de andere. Volgens omstanders zijn de zachte Vlaamse stemmen die het publiek over de liedjes vertellen onmogelijk negatief te beoordelen. Maar de muziek van Lili Grace gaat de aai-factor ver voorbij. De warme, soms klassieke en soms bedreigende cello. De krachtige beat die de nummers voorziet van een stoer sausje. De gedurfde a capella stukken in de nummers en de samenzang van de zussen die zo dicht bij elkaar ligt dat ze soms uit één stem lijkt te bestaan. Dit alles gebracht door de twee stevig met beide benen op het podium verankerde zusjes, maakt de zaal muisstil en bijna gehypnotiseerd door deze, qua lengte, kleine meisjes, die hopelijk met hun muziek groot gaan worden.

De vijfde verjaardag van de Muziekgieterij krijgt tien minuten podiumtijd. De kaarsjes op een uit de kluiten gewassen brownie uitgeblazen, ‘happie birtdee toe joe’ gelald, de nodige mensen bedankt, gratis bekertjes champagne uitgedeeld. En dan uiteindelijk toch Lara en haar jongens die vriendelijk, een beetje lacherig en ietwat verlegen hun felicitaties overbrengen. Met eerste nummer "She Wolf" heeft Intergalactic Lovers meteen de aandacht; er zit veel kracht in het nummer. In de hese hoge stem van Lara zit een spannende afwisseling, soms lijkt het alsof het geluid eruit geperst moet worden en klinkt het luchtig en makkelijk, bijna ijl. Jammer dat het eerste gedeelte van de set wat voortkabbelt, de drums iets te hard lijken te staan en het publiek totaal ongeboeid vrolijk doorborrelt. Hier stond een uiterst sympathieke band die met grapjes en glimlachen die sfeer erin houdt, plezierig is om naar te kijken en na de toegift gezamenlijk een diepe buiging maakt voor hun publiek. Maar geen band die je bij blijft.