Met drie artiesten op het programma belooft het een leuke avond te worden. De eerste artiest, die de avond opent, is Pepijn Spijkerman, een singer-songwriter uit Woerden. Hij speelt leuke nummers, al wordt het wel snel saai. Pas bij het derde nummer komt er iets meer tempo in de nummers en voor een setlist van vijf nummers is dat wat laat. De nummers klinken wat saai, daarentegen is zijn stem juist geweldig mooi. Het lijkt elk moment te kunnen breken, maar dat doet het niet. 

Niet alleen heeft Pepijn wel wat leuke nummers, hij is ook de perfecte opener voor de man van de avond. Want zo mogen we hem wel noemen. Tim Knol is de reden dat de Nightclub vanavond uitverkocht is.

Iedereen (her)kent de ietwat sullige uitziende jongen tegenwoordig wel. Hij gaat verder waar Pepijn het heeft achtergelaten, maar hij gooit er iets meer tempo in. De professionaliteit die zijn voorprogramma miste, heeft de heer Knol wel. Niet alleen hebben de nummers een goed ritme, er zit ook een herkenbaarheid in. Het is overduidelijk Tim Knol wat je hoort.

Tim is zich aan het voorbereiden op zijn theatertour en daarvoor speelt hij een drietal akoestische show. De Roepaen is hiervan de laatste, waardoor hij nu wel alle teksten kent. Dit in tegenstelling tot de eerste show, geeft Tim toe. Hij weet nu zelfs zo goed alle teksten dat hij bij een fout iedereen zijn geld terug belooft. 

Tim is geen cabaretier, maar hij heeft wel humor. In tegenstelling tot veel artiesten heeft Tim niet alleen 'gerepeteerde' grappen. Naast de goede muziek helpt die humor de show boeiend te houden.

Tim speelt twee covers tijdens de set van ongeveer een uur. Een van Kevn Kinney en een nummer van Jimmy Donley, twee onbekende artiesten uit het zuiden van Amerika. Dat zuiden is ook terug te horen in de nummers van Tim Knol zelf. In de gitaarlijn bijvoorbeeld, maar het klinkt niet als swamppop. Vanwege de hoge stem van Tim heeft het meer een countrypopgevoel.

Als laatste op de 'bill' vanavond is de band The Deep Dark Woods. Onbekend in Nederland, maar dat zal niet lang meer duren, als we Tim Knol mogen geloven. Ondanks de ophemeling door Tim Knol, zijn de eerste mensen toch al naar huis vertrokken. Dat hadden ze beter niet kunnen doen. De vijf bebaarde artiesten laten vanaf de eerste toon horen wie ze zijn. Een geluid dat doet denken aan The Eagles uit de hoogtijdagen, geeft aan dat we hier te maken hebben met een country folk band met popinvloeden. De heren hebben drie goede zangers die goed op elkaar ingespeeld zijn. Daarnaast zijn de toetsensolo's en gitaarsolo's geweldige stukjes van muzikaal talent. 

De zanger van de band is ietwat onverstaanbaar, wellicht zit de baard in de weg. Maar deze band heeft geen humor nodig om boeiend te blijven. Dit is goede muziek, die op zichzelf staat en die niets meer nodig heeft. Tim Knol en Pepijn Spijkerman hebbben een plek achter in de zaal opgezocht en genieten van de muziek. Samen met het publiek hebben ze nog tot na middernacht genoten van de heren uit Canada.