Even voor achten loop ik de Schouwburg van Sittard-Geleen binnen met de verwachting te struikelen over de mensen en dito kabaal. Het tegendeel bleek waar. Rust en ruimte zijn de kernwoorden van mijn entree. De zaal driekwart vol, het balkon leeg. Less is more?

Di-rect begint op een ingetogen manier; haast bescheiden en verlegen. De eerste woorden richting publiek werden gemaakt na het derde nummer. Zanger Marcel Veenendaal blijkt vanavond erg kort van stof. Gelukkig kan hij beter zingen dan het publiek toespreken. Zijn aparte stemgeluid klinkt schitterend, zijn bewegingen zijn soms onnavolgbaar.

In de pauze vroeg ik aan een fan of Di-rect altijd zo weinig contact maakt met het publiek. Ze vertelde me dat het haar ook opgevallen was en dat er bij festivals duidelijk meer contact is.Tijdens de tweede ronde lijkt het erop of de band er meer zin in heeft gekregen. Er wordt meer contact gemaakt met het publiek.

Het zeldzame contact lijkt de aanwezigen niet te deren. De liedjes van vanavond worden strak en dynamisch gebracht, precies zoals het hoort te klinken. Klappende, zwaaiende, meezingende en enthousiaste mensen waren het resultaat. Veenendaal neemt afscheid met de woorden: ”Bedankt en hopelijk tot ziens bij een van onze festivals. Dan gaan we lekker met bier gooien en komen de voeten meer van de vloer”. Al met al een prima avond. Jammer van het beperkte aantal fans. Di-rect verdient meer.