Eigenlijk had de titel van deze recensie net zo goed Nederland - Belgie 1-1 kunnen luiden. Het Nederlandse Bettie Serveert had een uitstekend voorprogramma in de nieuwste hype uit Belgie:  Buffoon.

De Belgische band Buffoon dus, niet te verwarren met de Nederlandse band The Buffoons uit de 60/70-er  jaren, met hits als 'It's the End' en 'My Girl Donna'. Voor de meesten was dit de eerste kennismaking met deze band.

Bij veel voorprogramma's is de zaal gevuld met maar een handvol mensen. Het gros van het publiek komt per slot van rekening alleen voor de hoofdact en is vaak tijdens het voorprogramma te vinden aan de bar. Echter na het eerste nummer van Buffoon bleek de bar snel leeg te raken en de zaal overvol.  Het publiek wilde niets missen van dit frisse geluid van onze zuiderburen.

Pas enkele weken geleden is hun eerste volledige cd  'Familiar Sounds' uitgekomen en om die reden volgde een korte tour door België en Nederland. De muziek van Buffoon is heerlijk swingend met dan weer een vette knipoog naar de eighties, dan weer experimenteel en richting stonerrock, dan weer singer-songwriter pop. De groep zelf is een groot fan van Voicst en dat hoor je terug in hun muziek. In 2002 bracht de groep een 7" single uit met op de A-kant de Voicst-track 'Sgt. Gonzo' en op de B-kant Buffoon met de track  'Major Tom'. Deze single is inmiddels een waar collector's item geworden.

Naast nummers van hun nieuwste album werden ook oudere songs ten gehore gebracht. Het rustige 'Eisberg' werd gevolgd door een ruige versie van 'Major Tom' en bij nummers als 'Strange' en 'Fine Time' bleek duidelijk dat in de band heel wat potentie zit.

Buffoon is een band om rekening mee te houden het komend jaar. Kijk niet raar op als ze over een tijdje weer komen spelen in de Muziekgieterij en dan als hoofdact!

Na een korte pauze was het podium vrij voor Bettie Serveert. De volumeknoppen werden nog wat verder naar rechts gedraaid, de Fenders en Rickenbackers ingeplugd en achter de drums nam Joppe Molenaar (Voicst) plaats. In volle stijl, hij had zijn jeans maar vast uitgetrokken.

Carol van Dyk, het gezicht van Bettie Serveert, was geheel gekleed in zwart. Met haar pumplaarzen, minirok en Ramones T-shirt deed ze denken aan Debbie Harry (Blondie), die ook zo'n wildebras met een heel eigen geluid was.

Begonnen werd met 'Love Lee' en 'Deny All' van hun laatste album 'Pharmacy of Love' en dat was de opmaak voor een avondje rocken. Snel blijkt dat de sound van de Betties sneller en harder is geworden. Scheurende gitaarrifs, pompende bas en een zeer prominente plaats voor het strakke slagwerk waren de ingrediënten voor een hernieuwde kennismaking met deze band.

Songs van vroegere albums zoals 'Balentine' en 'Tom Boy' van het album 'Palomine' en 'Geek' van 'Dust Bunnies'  klonken als nieuw door de frisse en snellere sound. Na zoveel jaar en overal ter wereld gespeeld te hebben zou je denken dat een optreden in het clubcircuit even snel afgeraffeld wordt, maar Bettie Serveert speelde met zoveel plezier en inzet en maakte er duidelijk geen routineklus van. Het zweet stroomde langs de lijven van de vier die elkaar bleven oppeppen om tot nog grotere hoogtes te komen. Jammer was dat de zang van Carol in de ruigere songs vaak werd overstemd door het gitaargeweld, terwijl net in de rustige passages duidelijk te horen was dat haar stem in al die jaren niets aan kracht heeft ingeboet.

Tijdens nummers als 'The Pharmacy' en 'Souls Travel' wordt wederom flink gas gegeven en blijkt maar weer dat de band misschien wel de belangrijkste vertegenwoordiger van het Amerikaanse collegerock-genre in ons land was en nog steeds is.

Molenaar ramde nog maar eens wat harder op zijn drums en moest zelfs tussendoor een deel van zijn drumkit vervangen want hij had erdoorheen geslagen. Het publiek vond het allemaal fantastisch en swingde en danste mee op de aanstekelijke muziek van een band die beloofde om snel terug te komen naar Maastricht. Maar er moesten nog een paar toegiften aan te pas komen om de avond in gepaste stijl af te sluiten.

Toen werden de kroonluchters weer ontstoken en waren de toeschouwers weer een muzikale ervaring rijker. Vanaf het podium werden er LP's en CD's aan de man gebracht van de band die ooit in Amerika en Japan grote successen heeft geboekt, maar zich gelukkig niet te groot voelt om het clubcircuit in ons kleine kikkerlandje te verwennen met hun heerlijke sound.

Samenvattend was dit voor de liefhebbers een avond om van te smullen, vol verrassing en herkenning met een Belgisch/Nederlandse inbreng die hopelijk een vervolg krijgt.