Tijdens de eerste voorronde van het Weerter Amateur Festival (WAF) spelen de volgende bands: Gerasene Pigs, Elleanore, Sparrow Falls en Lavatory Lazy. De volgende personen testen één nummer van elke band en geven hun oordeel: Mark Jansen is bekend als gitarist en oprichter van Epica. Met deze band speelde hij eerder op Bospop en vele andere grote festivals door heel Europa (en eigenlijk ook de rest van de wereld). The Mad Trist won in 2006 het WAF en zal daarom haar kritische ogen richten op de mogelijke winnaars. Voor 3VOOR12/Limburg testen deze week Twan Bakker (hoofdredacteur) en Ilvy Maijen (fotografe). Gerasene Pigs (Belgische band) - 'Wolves In Snakeskin' Mark: "Deze mannen steken van wal in een lekker tempo en het nummer bevat een aanstekelijke bridge. Al snel bekruipt me het gevoel dat dit nummer het beste tot zijn recht komt in een rokerige hete kroeg met een biertje binnen handbereik. Het middenstuk van het nummer vind ik dan ook op plaat ietsje te langdradig, maar zou live juist nog langer uitgesponnen kunnen worden zonder dat het gaat vervelen. De rauwe stem van de zanger past ook goed in dit plaatje. Al met al een lekker nummer." The Mad Trist: "Klinkt als Motörhead, stevige stoere mannenmuziek. Maar er gebeurt niet veel tot aan de break waar de stem omlaag wordt gepitched om een demoon uit te beelden, nogal over de top. Is dit serieus? Verder wel lekkere vieze rock-'n'-roll voor chimpansees met leren broeken en bier. 'Shake That Thing' is eigenlijk een sterkere plaat van Gerasene Pigs, met een sublieme slideguitar in de hoofdrol." Twan: "De maatwisseling in de riff in het begin van het nummer belooft veel goeds. Maar helaas wordt deze belofte niet helemaal nageleefd; Het couplet begint meteen na de intro met een dubbeltempo. Daarbij zit de zang erg hard en heel droog bovenop de mix. Het overstuurde zinnetje in het refrein is dan wel weer interessant en geeft het nummer een rauwere feel. Na het refrein zorgt een bridge voor een aangename afwisseling van de hoofdriff. Couplet en refrein zijn wel niet helemaal hetzelfde, maar het scheelt niet veel, waardoor het nummer saai wordt. Na net drie minuten is het nummer ook afgelopen. Ik had nog een spannend einde verwacht. De band klinkt veelbelovend, ik hoop dat ze het rauwe live waar kunnen maken." Ilvy: "Het lied blijft een beetje hangen in te voor de hand liggende blues rock-'n'-roll-riedeltjes. Er had ook wat meer basgeluid op gemogen. Van de zangstem ben ik niet erg gecharmeerd, maar deze komt beter over dan bij 'Busload Of Women'. Het is op zich leuke muziek, maar op de cd klinkt het niet erg overtuigend en weinig boeiend. Echter, deze muziek komt vaak op het podium pas echt tot zijn recht. Hopelijk zullen de mannen van Gerasene Pigs daar gebruik van gaan maken." Elleanore - 'The Silence Within' Mark: "Nu denkt vast iedereen dat ik niet objectief kan oordelen over deze song daar het een band betreft in het gothic-metalstraatje. Maar dat zal wel meevallen. Het intro is sfeervol en bouwt mooi op, maar een echte ultieme climax kom ik nergens tegen en dat mis ik toch wel een beetje. Over de gehele linie vind ik het nummer naar mijn persoonlijke smaak iets te netjes en vlak. De gesproken stem, die op drie plaatsen in het nummer te horen is, heeft ook een wat raar Engels accent. Daarentegen hoor ik veel potentie in deze band, met een topproductie zal het sowieso meer knallen. Ik wil ook nog even de mooie meerstemmige gitaarmelodie die overgaat in een solo eruit lichten en de mooie stem van de zangeres. Lange leve de vrouwen in de metal!" The Mad Trist: "Metaltechnisch geheel verantwoord. Zang is zuiver, duidelijke en goed geslaagde opbouw in de plaat. Solo is met gevoel gespeeld en gelukkig niet zoals zoveel metalsolo's een wedstrijd wie de meeste noten per seconde kan tappen, wel doortrekken tot het eind van de plaat misschien? De drums zijn zo klinisch dat ze uit een drumcomputer lijken te komen, of komen ze daar ook echt uit? Verder vonden we de intro nogal fout, maar smaken verschillen..." Twan: "Het eerste wat me te binnen schoot als referentie is The Gathering in hun hoogtijd. Maar dat hoeft niet noodzakelijk een punt van kritiek te zijn. Het nummer is log en zwaar, gevuld met lange, aanhoudende akkoorden. De productie is simpelweg geweldig: Helder, maar bombastisch. De kick is gevuld met laag en kracht, de gitaren vullen de mid-laag met en een zuivere en gedefinieerde distortion en de zang is zuiver en helder. Mijn complimenten voor de gitaarsolo; deze is beheerst en muzikaal gespeeld, zonder nodeloos technisch geëmmer. Het grootste nadeel wat Elleanore zal hebben is het punt van originaliteit. Maar dat krijg je snel als je speelt in een stijl waarin enkele bands - Within Temptation, Theatre Of Tragedy - al heel groot zijn geworden. Ik ben benieuwd of deze monsterproductie op het podium stand blijft houden." Ilvy: "Zeer strak nummer, professionele opname en de zangeres Joyce heeft een mooie zuivere stem. In het genre klinkt het als veelbelovend! Ik ben benieuwd of de podiumpresentatie ook dit niveau zal halen." Sparrow Falls - 'The Burden' Mark: "Dit nummer knalt er lekker fris in, de productie is sprankelend en open. Het is punk met 'In Flames-achtige' meerstemmige gitaarlijnen. Up-tempo met veel melodie. De solo in het middenstuk, daar had nog wat meer uitgehaald kunnen worden, die vind ik een beetje fantasieloos, maar verder is het gitaarwerk zeer OK." The Mad Trist: "Begint meteen goed met die melodische feedback. Dan komt de drum erin, hoppa! Echt een lekkere drumsound ook. Deze jongens maken hardcore-hardrock zoals we het graag horen, positieve tunes en catchy meezingrefreintjes. De rest ook geluisterd en alle nummers op hun MySpace zijn van deze hoge kwaliteit! Zeer benieuwd hoever (en hard) ze het gaan schoppen tijdens WAF." Twan: "Pas op eenderde van het nummer heb je enig idee waar de band naartoe wil; het intro hangt aan elkaar van verschillende fragmentarische riffs. Maar die komen wel nog terug in het nummer, dus een tweede en derde keer luisteren zal het herkenbaar maken. Ook Sparrow Falls maakt gebruik van een bridge in het nummer waarin perfect een gitaarsolo, of in dit geval twee, past. Een mooi passende ingetogen solo. Als je een stap terug doet van alle stukken waaruit het nummer is opgebouwd, kom je tot de conclusie dat het wel allemaal erg goed bij elkaar past. Jammer dat de teksten bijna niet verstaanbaar zijn." Ilvy: "Dynamisch, afwisselend en leuke samenzang. De melodielijnen en de zangstem spreken me erg aan. Er zijn veel muzikale invloeden te horen en de drums zijn retestrak. Een lied dat je blijft boeien, wat ik overigens van het gros van de liedjes van Sparrow Falls vind. Dit is naar mijn idee zeker een grote kanshebber voor een finaleplaats!" Lavatory Lazy - 'Don't Let The Bastards Bring You Down' Mark: "Het is eerste wat me te binnen schiet bij het beluisteren van dit nummer is dat het in het straatje ligt van de band Van Dik Hout. De zanger is niet altijd even stemvast, maar heeft wel een mooi rockgeluid in de stijl van grungebands als Pearl Jam en Soundgarden. Het is allemaal niet zo origineel en we hebben het al eens vaker gehoord, maar het ligt wel lekker in het gehoor." The Mad Trist: "Oew... Begin klinkt leuk, daarna verslapt het volkomen, die roffelende snare maakt het heel officieel en zwaar aangezet. Verderop knalt het, maar blijft te melodramatisch, daarbij is de opname slecht afgemixt; zonde van al het werk dat erin gestoken is. Qua compositie worden er wel heel standaard riffs gebruikt... It's a bit boring in fact." Twan: "Als je door de tekortkomende productie heen luistert valt op dat de zang nog altijd fragiel en onzeker klinkt, soms met een vleugje onzuiverheid. Pas als de zanger voluit zingt komt het veel overtuigender over. Maar op dat moment hoor je hoe ontzettend slecht de drums klinken. De partijen van de drummer, vooral tijdens de coupletten, mogen nog behoorlijk bijgeschaafd worden, voor wat betreft inspiratie. Als tip wil ik de band meegeven om de coupletten en refreinen los van elkaar op te nemen, zodat je het intrappen van het distortionpedaal niet hoort. Dan kan meteen geschaafd worden aan het pijnlijk snerpende gitaargeluid. De zanglijnen doen veel denken aan die van grootmeester Eddie Vedder op zijn top in de jaren negentig. Het totale spel klinkt over het hele nummer wat onrustig en chaotisch, ook sommige inzetten zijn ongelijk. Laat ik het erop houden dat het een demo-opname is en dat de band ons live vast weet te overtuigen met hun ietwat gedateerde sound." Ilvy: "Dit lied doet me sterk aan Radiohead denken. Het is dan ook relaxte muziek voor op een luie zondagmiddag. Echter wanneer de gitaarpartij in dit lied overgaat van clean naar distortion lijkt het alsof er een fractie van een seconde te laat wordt ingesprongen. Eerst dacht ik dat het foutje was, maar later hoorde ik het weer. Blijkbaar is het zo bedoeld, maar persoonlijk vind ik het erg slordig klinken. Ook al is het maar een klein detail, het is wel storend. Ik heb stiekem nog even op de MySpace geluisterd naar wat andere nummers. Ik was benieuwd of de rest ook aan Radiohead deed denken, maar hier waren duidelijk meer en andere invloeden te horen." Een erg positieve luistertest dus! Ben je benieuwd geworden en wil je de bands nu zelf bewonderen? Komende zaterdag 31 maart is de eerste voorronde in De Bosuil in Weert, entree is 4 euro.