Limburgs bekendste punkband - Heideroosjes, ja - treedt op in de Fenix, dit keer met een genregenoot als voorprogramma. Vijf vrij jonge muzikanten uit Horst spelen een aantal nummers zodat het publiek al goed de smaak te pakken krijgt om een potje te 'moshen'. De nummers zitten goed in elkaar en ook de opbouw is goed, alleen zat het geluid niet zo erg mee. Dit stond veel te hard, waardoor een deel van de toeschouwers halverwege meer richting de bar ging staan. Het laatste nummer werd gespeeld, met hulp van een Poolse zanger, die een screamo-tintje aan de band gaf. De Heideroosjes, zoals de hitparadeliefhebbers ze kennen van vroeger, zijn toch behoorlijk veranderd in de loop der jaren. De nummers zijn veel strakker geworden en het punkachtige is er langzaam een stukje uit aan het gaan. De nummers op de nieuwe cd's zijn toch een stuk anders dan op de oude albums. De Roosjes spelen behoorlijk goed en de meeste nummers worden ingeleid door een grappig, informatief of spottend praatje, die veel reacties van het publiek kregen. De Nederlandstalige nummers 'Ik Wil Niks' en 'Iedereen Is Gek' slaan goed in. Overal op muren en monitoren hangen blaadjes met 'verboden te stagediven en crowdsurfen', maar daar mist het woord 'cirkelpitten' op. De 'grootste' fan (zowel letterlijk als figuurlijk) wordt uitgenodigd om in het midden van een rondje te gaan staan, om te testen of hij ook wel daadwerkelijk de grootste fan is. Genoeg gepraat, de foto's doen de rest...