Rond tien voor tien betreedt Salto Del Muerto voor een nog niet zo volle zaal het podium van de Azijnfabriek. Deze al wat op leeftijd zijnde, vierkoppige band maakt lekkere garagerock zoals garagerock behoort zijn; vuig en onbehouwen. Het kan altijd nog net iets ‘vuiger’, maar deze band doet het op een subtiele, eigenzinnige, ‘groovende’ manier zodat het lekker swingbaar is. Als het westernintro is gestart, kijkt het publiek nieuwsgierig richting het podium in afwachting van wat komen gaat. Qua kleding weten ze er wel mee om te gaan; de gitarist draagt een driedeling kostuum met gympies eronder en de bassist draagt gewoon een boxershort en T-shirt, wat dus een megacontrast weergeeft. Salto Del Merto speelt een ontspannen set met voornamelijk werk, waar ze eigenlijk alweer een poos op teren. Met andere woorden, het wordt tijd voor nieuwe songs. Desondanks blijven nummers als ‘Don’t Dance’ en ‘Aging Backwards’ aanstekelijke en swingende songs, die zich op een gegeven moment wel in je hoofd nestelen. Na de groove van Salto volgt er een klein inzakmoment. Qua line-up past Darling Days er vanavond helemaal niet tussen. De standaard melodieuze rock is toch even iets anders dan de garagerock en stonerpop. Het geheel zit goed in elkaar en het klinkt ook zeker niet verkeerd, maar het past gewoon niet binnen deze avond. De muziek valt het beste te omschrijven als een combinatie van Keane, The Afghan Whigs en het heeft vooral een hoog Live-gehalte. Het aanwezige publiek gaat erbij zitten of haalt een nieuw biertje, om vervolgens te gaan keuvelen in afwachting op de afsluiter. En die afsluiter is het flink gehypete Viberider. Het enthousiasme springt met veel energie van deze jongens af. Bescheiden als ze zijn, zie je dat ze onder de indruk zijn van hun huidige status en het enthousiaste publiek. Songs als ‘The Device’, ‘On And On’ en ‘’95’ gaan er ondertussen in als zoete koek bij de aanwezigen. Het rockt, is groovend en walst over je heen als een bulldozer. Deze avond is het geluid en het optreden een stuk beter en strakker dan een week eerder tijdens Nu Of Nooit. Maar wanneer ze dan een nieuwe song spelen, gaat het helemaal de mist in. De band zit er even helemaal naast, maar gelukkig merken ze dit zelf ook en verontschuldigen zich hier dan ook voor. Excuses aanvaard!