Boris geeft een eigen draai aan zijn favoriete muziek

Maar waar zijn alle andere bandleden?

Twan Bakker, ,

Wat gebeurt er met iemand die na het programma 'Idols' los wordt gelaten in de grote wereld van de muziek? Jamai belandt in het theater, Jim schnabbelt hier en daar wat. Maar Boris begint een eigen clubtour. De allereerste show van deze tour is in de Nieuwe Nor in Heerlen. En meteen uitverkocht.

Maar waar zijn alle andere bandleden?

Naar eigen zeggen voelt het bij Boris alsof er vijf- of zesduizend mensen in de zaal staan. De Nieuwe Nor is op deze vrijdagavond tot de nok toe gevuld, want de eerste clubshow van de tour van onze Limburgse 'Idol' Boris is uitverkocht. Tot de nok toe gevuld met een gemeleerd, maar enthousiast publiek. Zelfs de mededeling van het anti-rookbeleid van de zaal (het balkon uitgezonderd) krijgt een positive bijval. Boris en de zijnen hebben vanavond geen voorprogramma en dat terwijl de band zelf maar anderhalf uur speelt. Voorprogramma's zijn vaak sowieso gekunsteld geplaatst, al dan niet misplaatst. Als de band het podium opkomt valt meteen op dat het een uitgeklede bezetting is; drummer, gitarist, bassist, toetsenist en Boris zelf. Waar zijn de gezette negerinnen als achtergrondzangeressen? Waar zijn de blazers? Naarmate de set vordert wordt het gemis steeds duidelijker. De muziek groovet en swingt, maar je mist net dat kleine beetje extra van een iets grotere bandbezetting. Hoe lekker zou het geklonken hebben met een trompet en saxofoon erbij in plaats van de tweede stem, achtergrondzang, beatjes en blazers op een 'backtrack' mee te laten lopen. Het geluid in de zaal en zelfs op het balkon is loepzuiver. Het is een genot om naar te luisteren; de mix is perfect in balans met een niet-storende nadruk op Boris. Je hoort aan de stem van hem, dat het daadwerkelijk een goede zanger is. Zijn stem is eerlijk, met hier en daar een kleine korrel. Het geluid verzuipt niet in de galm of echo. En om dan een goede set neer te zetten vergt kwaliteit van de muzikanten. Maar dan komt de vraag naar boven of je ervan houdt dat de set van de band voor een groot deel bestaat uit covers. Je hebt betaald voor muziek, maar als je betaalt voor Boris, wil je dan John Legend horen? Boris vertolkte het nummer al eerder live op 3FM, maar dan samen met de schrijver zelf. Boris weet vanavond een mooie draai te geven aan het nummer, waardoor het ook zonder John interessant blijft om te horen. Maar bijvoorbeeld 'Kiss' van Prince werd ten gehore gebracht in een redelijk inspiratieloze versie. Tom Jones en Art Of Noise wisten hier beter hun eigen draai aan te geven. De set van Boris lijkt meer op een muziekquiz: "Van wie is dit nummer ook alweer?" "Ik weet het wel hoor..." "Ohja, toch van Boris zelf." Over een eigen draai gesproken: Is Boris niet oorspronkelijk uit Venlo? Wat is er dan met het charmante Limburgse accent gebeurt? Als je 25% van de Engelse terminologie uit zijn zinnen haalt, blijft er 50% turbotaal en nog 25% accent over. Maar niet het Limburgse accent. De jaren in de muziekbusiness heeft Boris om doen slaan richting een autochtone tongval. Als je dan bedenkt dat het spandoek tegen het balkon een Limburgse spreuk bevat (welke me tot mijn spijt ontschoten is), neem ik aan dat het publiek liever iets wilde horen in de trant van: "Gooje oavendj minse in Haelder, we goa un putje groove hiej". Maar het bleef bij hoe "lauw" het applaus van het publiek klonk. Ik ga er gemakshalve vanuit dat dit positief is, alhoewel de taalpuristen hier nog geen officiƫle uitspraak over hebben durven doen. En ik bespeurde nog zo'n eigen draai: Waarom zou je als drummer op een Sonor-drumstel spelen, waar je best trots op mag zijn? "Ik was er zelf niet blij mee", vertelt Tim Dudek zelf. "Maar bij de soundcheck ging mijn Evans vel kapot door een microfonstandard. Het gat moesten wij nog met een asbak en keukenmes erin snijden. De volgende dag lag er wer een Evans vel op. Ik ben dus wel trots op mijn drumstel." Maar deze details zijn enkel voor drummers weggelegd. Uiteraard mag een toegift niet ontbreken. Iedereen weet ook dat er een toegift komt. Vaak staan de twee of drie extra nummers zelfs op de setlist vermeld. Maar meestal verraadt het uitblijven van het zaallicht en de achtergrondmuziek dat de band voor een tweede maal het podium zal betreden. De band lijkt meer energie te hebben gekregen van hun korte pauze. De laatste twee nummers knallen net een tandje harder. En we zien zelfs de Italiaanse bassist los komen van zijn plek waar ondertussen een slijtageplek is ontstaan na afgelopen anderhalf uur. Na het voorstellen van de bandleden en een welgemeend bedankje verlaat Boris dansend het podium, waarna de band in een kort apotheose een einde aan de set maakt.