Bring Back The Old Days wordt dit jaar wederom georganiseerd door Dennis Scheijvens en zijn Till Death Productions. Dennis is in 1996 zo onder de indruk geraakt van Backfire!, dat hij de hardcorescene daarna niet meer heeft kunnen loslaten. Het leek hem dan ook geweldig om zelf een muziekorganisatie, uiteraard gericht op het hardcoregenre, op te zetten. Mede omdat hij startende bands een kans wil geven en het erg belangrijk vindt dat hardcoremuziek blijft leven onder de mensen. In oktober 2005 richt hij dan ook samen met Steffen Fleuren (bekend van wijlen Better Off en Disloyal) Till Death Productions op. (IM) In eerste instantie was het de bedoeling om grotere festivals zoals Bring Back The Old Days (Limburg Hardcore) op te zetten. Maar daar kwam al snel verandering in toen Dennis wekelijks per e-mail overstelpt werd met vragen van bands of Dennis iets voor hun kon betekenen. Sindsdien organiseert Dennis gemiddeld 20 á 25 shows per jaar. Momenteel is hij bezig zijn derde tweedaagse tour op te zetten met bekende bands in het genre, zoals Nasty (België), Morpain (Frankrijk), Solid Ground (Zweden) en Teamkiller (Duitland). (IM) In het Fenix-café speelt Never Face Defeat haar laatste noten, waarna het wachten is op Angel Crew in de grote zaal. Deze band bestaat uit mensen die hun sporen in de hardcorescene al verdiend hebben in bands als Backfire!, Deviate en Lenght Of Time. Begonnen als een groep vrienden die twee keer per week samenkwamen in Maastricht, nu uitgegroeid tot een volwaardige band. Doordat de afzonderlijke leden in hun eigen bands ieder zijn eigen stijl maakt, krijg je een mix van old school- en new school-hardcore met een vleugje metal. Dit komt op het podium goed tot zijn recht en je ziet dat het een solide band is met een energieke podiumpresentatie. (JC) De gitarist Dave 3 is vandaag jarig en dat wordt gevierd met wodka en een taart, die in het gezicht wordt gesmeten waardoor er een lekkere kleffe boel ontstaat op het podium. En uiteraard wordt er door de aanwezigen even het ‘Lang Zal ‘Ie Leven’-lied gezongen. Het derde nummer wordt opgedragen aan een nieuwe toekomstige hardcorefanaat genaamd Max, die nog maar een paar jaartjes oud is. Tijdens één van de songs die ten gehore worden gebracht, doet er een gastgitarist mee welke de oudere broer van Max is. Met drie gitaren krijg je dan een heerlijk vol geluid dat je bijna wegblaast. Na een toegift is het wachten op de volgende band die weer in het café speelt. (JC) En dat is Moments Of Truth uit het noorden van Nederland. Ook deze vierkoppige band maakt een soort van old school-hardcore. Erg energiek, maar voor de rest niet echt bijzonder. De zanger zoekt veel contact met het publiek, met name doordat ze gelijk staan met de aanwezigen is dit gemakkelijker dan op een podium te staan. De dames van Siren reageren hier spontaan op en beginnen mee te zingen en te moshen, waarna al snel een aantal anderen volgen. De zanger geeft de drummer de hele tijd complimentjes over zijn goede spel, omdat deze in een nis zit met zijn kit, niks hoort van de rest van de band en dus op intuïtie zijn spel speelt. En dat is uiteraard behoorlijk knap. (JC) De afsluiter van dit zondagse hardcorematinee is ‘good old’ Backfire! Voordat de band het podium betreedt wordt als intro een nummer van André Hazes gedraaid, wat natuurlijk de nodige glimlachen oplevert. Er worden zowel nieuwe songs als gouwe ouwe gespeeld. Nummers als ‘Still Dedicated’ en ‘Choose My Own Path’ gaan erin als zoete koek en worden gretig meegezongen. Zelfs de handjes gaan de lucht in en er wordt volop gemosht vooraan bij het podium. Dat er nog altijd sprake is van eenheid blijkt uit het feit dat Dave Reumers van Right Direction een nummertje meezingt, evenals de zangeres van Siren. (JC) Op het einde van de set, na de toegift, speelt de jarige Dave nog een gitaarmedley met onder andere Pennywise, Queen, AC/DC en Metallica. En ook dit waardeert het publiek zeer en zingt spontaan mee. Een mooie afsluiter van alweer een gezellig weekend. (JC)