De finale van Nu Of Nooit in De Bosuil in Weert viel dit jaar op vanwege de kwaliteit van de participerende bands. Technische problemen daar gelaten, was het een bijzonder leuke middag waarbij het neusje van de zalm van Limburgs muzikaal talent voorbij kwam. En ondanks alle kritiek concluderen wij bij 3VOOR12/Limburg eens te meer dat Limburg een popscene heeft waar je als provincie trots op kan zijn. Laat ook dat eens gezegd zijn. Tot besluit van onze verslaggeving van Nu Of Nooit 2007 volgt hier de recensie van de finale. Maar niet getreurd, want vanaf volgende maand zal 3VOOR12/Limburg zich gaan storten op het Weerter Amateur Festival! These Seats Are Taken Ze leken uit het niets te verschijnen, maar inmiddels heeft These Seats Are Taken zo’n indruk achter gelaten dat je eigenlijk niet meer om deze band heen kan. Natuurlijk ligt een vergelijking met The Futureheads of Arctic Monkeys voor de hand, maar hoeveel Nederlandse bands kun je opnoemen die je ook écht in dat straatje kunt plaatsen? En hoewel in Groot-Brittannië de hype van hoekige punkpop langzamerhand over lijkt te zijn, weet These Seats Are Taken nog steeds te boeien met hun aandeel in het genre. Ook de variatie die These Seats Are Taken exposeert is lovenswaardig. Niet alleen de liedjes zijn afwisselend genoeg om gedurende de hele set meer dan interessant te blijven, ook het feit dat er tijdens de verschillende nummers verschillende bandleden als zanger naar voren treden houdt het spannend. Tja… Je kunt eigenlijk niet anders dan lovend zijn over These Seats Are Taken, tenzij je niet van Britse gitaarpop houdt. De band werd dan ook terecht beloond met de Zilveren Rozenknop, een aanmoedigingsprijs van € 500,-. (PO) INFA INFA wist zich tijdens de voorronde in Sittard te plaatsen voor een finaleplaats. Dit is al een stap verder dan in 2006. Net als de voorronde, ten opzichte van vorig jaar, is de band weer iets gegroeid in strakheid en techniek. Maar toch bekroop het gevoel dat de energie afnam naarmate de set vorderde. Waar Kiki op drums de eerste twee nummers vol overgave haar enthousiasme met kracht in de strijd gooide, zwakte deze overtuigingskracht af. De breaks in het begin van de show klonken wel enigszins als een ongeleid projectiel, maar niet zonder power. Uiteraard mogen we niet van de band verwachten dat ze hun set en nummers aanpassen na ons commentaar van de vorige keer. Maar ze wisten op twee punten te verrassen; de gitaarsolo van één van de nummers was vervangen door een solo op mondharmonica. Dat getuigt van brede kunde van zanger/gitarist Pablo. Althans, wat betreft het instrumentale deel. Zijn onbesuisde schreeuwen en stuiteren verbloemt misschien wel dat hij eigenlijk geen mooie zangstem heeft. Maar dat laten we in het midden. We zitten met smacht te wachten op een album van INFA waar de variatie van nummers breed genoeg is om een ballad te horen met samenzang van Pablo en bassiste Viviën. Als je goed luistert naar de bas, wat toch de basis van iedere rock-’n’-roll-band zou moeten vormen, is het spel van haar erg onstrak en slordig. Dan gaan de complimenten eigenlijk uit naar de drumster, om de band toch als geheel bij elkaar te houden. Maar waren de gitaarsolo’s meer doordacht dan tijdens de voorronde? Het kwam althans een stuk meer gestructureerd over. Het is jammer dat de band niet de gok durft te wagen om af te stappen van telkens hetzelfde nummer als afsluiter. Tijdens de aankondiging vertelde Marike Peters dat de jonge muzikanten van INFA klaar zijn voor Pinkpop 2007. De band heeft ontzettend veel potentie, maar minstens nog een jaartje hard studeren kan geen kwaad. En misschien komt de band wel op Pinkpop zonder dat ze SPL nodig heeft, met connecties als de heer Smeets en mevrouw Wolfs. (TB) 21 Eyes Of Ruby De derde band deze zondagmiddag is 21 Eyes Of Ruby. Vanwege hun ervaring staat de backline snel opgesteld, ondanks dat ze een andere opstelling hebben dan de andere bands. Het drumstel staat op dezelfde lijn als de bassist en de zanger/gitarist. Het duurt even voordat de band op gang komt, maar dit is mede te danken aan het feit dat er technische problemen zijn bij de gitarist. Er blijkt iets mis te zijn met de aansluiting en er is nogal wat feedback. De gitarist heeft dan ook heel wat apparatuur voor zich liggen, wat technisch vernuft is. Maar halverwege de set komen ze wat losser en klinkt het ook allemaal weer wat strakker. Desondanks blijft het toch een rommelige set, die helaas niet overkomt. Toch reageert het publiek enthousiast en neemt het allemaal voor lief. De nummers zijn af en toe nogal langdradig en klinken soms monotoon. Ze steken wel goed in elkaar en ze zijn redelijk experimenteel. De zang is niet altijd even zuiver, maar dat past wel bij de muziekstijl. Het nummer ‘24 Again’ klinkt misschien nog wel het meest toegankelijk en hier reageren de aanwezigen het meest enthousiast op, gezien het luide geklap. Je zou deze melodieuze song de ballad van de set kunnen noemen. Speelden ze de dag ervoor in café Bluff in Heerlen nog strak en lekker ontspannen, vandaag schijnt het niet te lukken. Ze eindigen dan ook op de vierde plaats, wat enigszins verbazingwekkend is. Een gemiste kans die niet op de band is af te rekenen. (JC) The Filthy Red Horse Roermond wordt dit jaar vertegenwoordigd door een band die vooral bekend staat om zijn act. Het Bisdom heeft met bands als Concubine en Liftid een naam hoog te houden als het gaat om Nu Of Nooit-winnaars. Op muzikaal vlak zijn deze twee bands wel aanzienlijk beter dan The Filthy Red Horse. Maar voor wie showelement prefereert boven strak spel zal wellicht meer plezier beleven aan The Filthy Red Horse. Alles bij deze band is over de top, zelfs de roadies. Nou ja, eigenlijk vooral de roadies. The Filthy Red Horse brengt een amusante show, waarbij ‘Jeanny’ – de grootste hit van de verongelukte Duitse popzanger Falco – een waar hoogtepunt vormt. Kitsch is het sleutelwoord en juist dat maakt The Filthy Red Horse zo leuk. En als de band zorgt dat de act ook leuk blijft, dan zijn er ongetwijfeld festivals die The Horse willen boeken. De band trok in ieder geval de aandacht tijdens de finale van Nu Of Nooit en dat is minstens zo belangrijk als goede liedjes. Zie Pete Doherty… (PO) Viberider Viberider liet eerder deze maand de Fenix nog met opengevallen mond achter, nadat het daar een heel goede show had weggegeven in de tweede voorronde van Nu Of Nooit. Veel meegereisde support verwacht dan ook dat het evenaren van die show al heel wat zal zijn. Dat blijkt helemaal goed te komen. Viberider overtreft zichzelf in alle mogelijke opzichten. De leden springen, kruipen en stuiteren over het podium alsof hun leven ervan afhangt. Het zaalgeluid, dat de eerdere twee bands ook niet meezat, is er bij Viberider niet beter op geworden; de zang is minder goed te verstaan dan de bedoeling is. De band trekt er zich niets van aan en speelt steevast door tot de klok dertig minuten verder is, zonder in te zakken. Door het enthousiasme gaan er wel de nodige dingen mis. Zo gaat een cameraman op de bekabeling staan, waardoor gitarist/zanger Ferry Duijsens even geen geluid kan produceren en botst dezelfde persoon niet veel later met de andere gitarist en zanger, Jowan van Barneveld. Zonder gevolgen. Het plaatje is compleet. Viberider, de band die al voor de eerste voorronde van Nu Of Nooit getipt werd als winnaar, overtuigt opnieuw. Overtreft. Of ze op Pinkpop nóg beter zullen zijn, zullen we na 26 mei weten. Gefeliciteerd namens 3VOOR12/Limburg! (EL)