In aanloop naar de eerste editie van Pinkpop Classic kijken we terug op de carrières van de daar optredende artiesten. Sommige artiesten lukte het om ook na hun gloriedagen in de aandacht te blijven staan, anderen leken van de aardbodem verdwenen te zijn. Voor het grote publiek althans. 3VOOR12/Limburg zocht uit wat er van Pinkpop-acts geworden is ná dat optreden op Pinkpop en ná die wereldhit. De afsluiter van Pinkpop Classic en zonder twijfel ook de best verkopende band op dit festival is niemand minder dan Status Quo. Omschrijving: Britse rockband, die het maken van doodeenvoudige doch energieke stadionrocknummers verhief tot zijn voornaamste handelsmerk. Songquote: "So here we are, so here we are, so here we are..." (Bloc Party avant-la-lettre?) Verleden: In 1962 richtte Francis Rossi en Alan Lancaster gezamenlijk een rockband op, The Spectres. Toen de heren zich vijf jaar later op psychedelische rock wilden richten werd de bandnaam omgedoopt tot Traffic. In diezelfde periode verwierf een andere band met dezelfde naam (en de uiterst getalenteerde Steve Winwood in de gelederen) fikse bekendheid, waarna Rossi en Lancaster de bandnaam veranderden in Traffic Jam. Met het aantrekken van gitarist Rick Parfitt, eind 1967, kreeg de band dan eindelijk zijn definitieve naam: Status Quo. In de beginperiode opereerde The Quo - zoals de grote schare fans de band later zou noemen - nog vooral in de psychedelische hoek, met het nummer 'Pictures Of Matchstick Men' als voornaamste exponent. Het geluid van de band veranderde begin jaren '70 langzaam in een meer toegankelijke vorm van rockmuziek, nadat Status Quo enige tijd geen hits meer gescoord had. In de tweede helft van dat decennium scoorde The Quo echter hits aan de lopende band, waaronder 'Down Down' (#2 in 1975), 'Roll Over Lay Down' (ook #2 in 1975), 'Rain' (#5 in 1976), 'Rockin' All Over The World' (#13 in 1977), 'Hold You Back' (#8 in 1978) en 'Whatever You Want' (#5 in 1979). In 1974, bijna een jaar voordat Status Quo zijn supersterstatus verwierf, stond de rockband op de planken van Pinkpop. Heden: In de jaren '80 had Status Quo het wat moeilijker in de hitlijsten. Ze wisten nog maar twee keer de Nederlandse top 10 te bereiken, namelijk met 'What You're Proposing' (#7 in 1980) en de cover 'The Wanderer' (#4 in 1984). De cover die The Quo maakte van 'In The Army Now' (oorspronkelijk een opname van het Nederlandse producerduo Bolland & Bolland) wist de top 10 net niet te halen: Het eindigde op de elfde plek in de Top 40. Wel bereikten Rossi en Parfitt met kerst 1984 de nummer 1-positie middels hun deelname aan de single 'Do They Know It's Christmas'. Initiatiefnemer Bob Geldof zag de potentie in van Status Quo en zette de band als opener neer van het Live Aid-spektakel in 1985. Vijf jaar later staat Status Quo voor het laatst in de Nederlandse Top 40 met één van diens grootste hits: 'Anniversary Waltz (Part One)' (#4). In de Engelse hitlijsten houdt het echter nog lang niet op, want daar is Status Quo met maarliefst 61 hitnoteringen (!) de meest succesvolle Britse hitparadeband ooit. Albums van Status Quo blijven ook aan de lopende band verschijnen, want bijna ieder jaar komt er wel weer een verse schijf uit van de Britse rockers. Het in september te verschijnen album (nummertje 33!) zal 'In Search For The Fourth Chord' gaan heten, waarmee de band laat zien alle kritieken met een korreltje zout te nemen. Daarnaast is er een speelfilm in de maak met de leden van Status Quo in de hoofdrol. Na veertig jaar nog steeds niet klein te krijgen en dus zaterdagavond laat op Pinkpop Classic!