Zaterdag 25 augustus vindt hét festival van Susteren plaats: Koppelpop. Het is inmiddels alweer de vijfde editie van dit festival, op het Raadhuisplein in Susteren en het begint om 13u. Jim Lammerts van Bueren is één van de organisatoren van Koppelpop en benoemt zijn favoriete albums aller tijden. #1 Marillion – ‘Brave’ Dit was een makkelijke, maar eigenlijk ook weer niet. Ik ben een heel grote Marillion-fan, vanaf de laatste twee albums met Fish als zanger, ‘Clutching At Straws’ en ‘Misplaced Childhood’. Maar ook het begin van de nieuwe zanger Steve Hogarth en alles wat er daarna gemaakt is. Legaal of illegaal, het staat bij mij in de kast. Ik kon veel albums opnoemen als één van de vijf, maar op de meeste staan twee á drie meesterwerken met daarnaast iets minder geniaal werk. Daarom heb ik voor deze gekozen, omdat ik deze toch als geheel echt ‘briljant’ vind. #2 Rush - ‘Roll The Bones’ Rush-fan vanaf bijna het eerste uur, met de gitaarsolo's van Alex Lifeson, geblesseerd door een hamerslag op zijn duim, op het Pinkpop-optreden in Geleen in 1979, nog altijd op mijn netvlies gebrand. Aangezien ik ook zeer gecharmeerd ben van de basgitaar, zit ik bij virtuoos Geddy Lee natuurlijk gebeiteld. Ook hier kan ik kiezen uit meerdere opties, maar als geheel is dit een goede keuze. En met een optreden in Ahoy’ op 14 oktober in het verschiet, ziet de toekomst er zonnig uit, zou ik zo zeggen. #3 U2 – ‘The Unforgettable Fire’ Tsja, als je het, volgens mij, eerste optreden, van deze jongens in Nederland hebt gezien – op een zaterdagavond in Don Quichotte te Sittard, of all places!!! – en ze een paar maanden erna weer ziet op Pinkpop en Werchter – waar Bono nog langs de stellages van het podium, tot bovenin de nok klom – dan blijft er wel wat hangen. Idolen waren het, geweldige onbevangen muziek, die je wel te gek moést vinden. Deze cd is heel goed in elkaar gezet, met rustige nummers gevolgd door eigentijdse new wave-songs. Helaas toen Bono zo'n zwarte ‘popie jopie’-zonnebril opzette, ben ik afgehaakt… Voorgoed! #4 Pearl Jam – ‘Ten’ Effe-uit-je-dak-cd. Toppie schijfje met veel goede nummers. Wat me vooral pakt is de te gekke rauwe biefstukstem van Eddie Vedder, past perfect bij deze Seattle-sound. Jammer dat daar weinig meer van over is. Het niveau van deze cd hebben ze bij lange na niet meer gehaald. Jammer. #5 Japan – ‘Tiny Drum’ / Live – ‘Throwing Copper’ Ja sorry, kon niet kiezen tussen deze twee cd’s, dus voor de meest makkelijke en eerlijke weg gekozen. Fan van David Sylvian, ongeëvenaard stemgeluid van deze leadzanger van Japan. Rare underground muziek, begeleidt door de zoetsappige ‘cloudy’, rauwe stem van dit manusje-van-alles. Heeft nog een minuscule hit gehad in zijn solocarrière met ‘Silvermoon’. ‘Throwing Copper’ is ‘my kind of music’, goede liveband, in die tijd nog niet zo commercieel, is nu wel anders. Hoort in elke platenkast.