Delphian is naast Epica en After Forever één van de meest interessante female-fronted bands van Limburg. Op nationaal niveau kunnen ze zich meten met acts als Autumn, Nemesea en La Ventura, al poogt Delphian meer de nadruk te leggen op progrock dan op gothic rock en nu-metal. In muzikaal opzicht zijn de nummers van Delphian te vergelijken met het wat stevigere werk van The Gathering en het wat recentere materiaal van After Forever. Het is dan ook niet geheel toevallig dat After Forever-toetsenist Joost van den Broek tekende voor de productie van het debuutalbum 'Oracle'. Op de opvolger is zijn aandeel helaas beperkt gebleven tot het opnemen van enkele vocalen en heeft de band zelf plaats genomen achter de knoppen. Het album 'Unravel' gaat meteen stevig van start met de logge track 'Starting To Unravel'. De heftige gitaarpartijen vallen direct op en helaas gaat dat meerdere malen ten koste van de zangpartijen, die nauwelijks boven al dat geweld uitstijgen. En dat is best jammer, zeker gezien de vocale kwaliteiten van zangeres Aniek Janssen. Ondanks prachtig uitgevoerde zanglijnen blijven de vocalen overal een beetje op de achtergrond in de mix, waardoor het geheel wat groezelig klinkt. Zo ook op 'Sleepless Lullaby', dat, ondanks de eigenaardige titel (slapeloos slaapliedje?) een mooie prog-power ballad blijkt te zijn. De inmiddels bekende dwarsfluit van Aniek wordt te voorschijn gehaald op 'Focus On Acid'. Op het debuut 'Oracle' was die dwarsfluit wat regelmatiger te horen dan op 'Unravel', maar je mist 'm halverwege het album niet. Anderzijds zorgde die dwarsfluit wel weer voor de nodige variëteit in de complexe gitaarnummers. Hier springt Delphian wat zuiniger om met het blaaswerk. Waar het nummer 'Black & Blue' vooral opvalt vanwege de gitaarrifjes, is 'Hidden' daadwerkelijk een hele goede song, met een sterk refrein en een mooi instrumentaal gedeelte. Wederom met dwarsfluit, maar hier dan ook echt met toegevoegde waarde. 'Undone' is weer een alles behalve opmerkelijk nummer. Met een gemiddelde lengte van ruim zes minuten per track zou je Delphian gerust pretentieus kunnen noemen. Zeker gezien het slotstuk, 'Air', dat een speelduur heeft van dik tien-en-halve minuut. Het nummer is een duet tussen Aniek en Leon Brouwers, de zanger van de Overijsselse progband The Barstool Philosophers. Het is jammer dat Delphian pas op het laatste nummer écht diversiteit toont, want dat is juist datgene dat er aan 'Unravel' mist. Gelukkig komen de vocalen op dit nummer een stuk mooier uit de speakers dan op de overige zeven nummers op dit album. Ondanks de aanzienlijke lengte is 'Air' de beste track op 'Unravel', al is ook 'Hidden' bijzonder sterk. Hoewel er op de opnames van dit album (overwegend gemaakt in de Markant Studio te Heeze) weinig aan te merken is, laat de productie te wensen over. Ook de mix en mastering van Peter Rave (in de Custom Recording Studio te Eindhoven) brengt niet het beste in Delphian naar boven. De gitaarpartijen lijken niet te willen wijken voor de vocalen en dat is toch echt zonde als je zo'n sterke zangeres in huis hebt. Verder ontbreken écht opvallende composities op 'Unravel'. De band brengt lange nummers waarin eigenlijk weinig gebeurd. De mystieke sfeer van 'Oracle' is op 'Unravel' in ieder geval nauwelijks terug te vinden...