“Ik heb niet echt het gevoel dat ik een Limburger ben. Ik denk er niet zoveel over na, ik ben in Amsterdam elf keer verhuisd, daardoor merkte ik ook dat ik mij overal thuis kan voelen. Toen ik een jaar geleden bij mijn ex-vriendin weg ging, heb ik drie maanden bij vrienden op banken geslapen. Overal had ik meteen zoiets van: waar mijn bed is, is mijn huis. Ik heb ook vanaf het begin Limburg niet gemist. Ik ben geboren in Grevenbicht, daarna ben ik in Born gaan wonen, dat was al wat groter en wat beter voor mij. Toen ontdekte ik Sittard en daarna ben ik een stapje verder gegaan en ging ik in Amsterdam wonen. Ik houd wel van drukte om me heen. Als ik nu terug naar Sittard zou komen, dan zou ik mij niet meer lekker voelen. Het heeft denk ik te maken met een soort clochardgevoel, hoe drukker hou beter. Het is een smeltkroes waar iets gebeurt, het moet niet te langzaam gaan. Maar Limburg is wel mijn geboorteplek, daar houd je altijd wel een band mee.”