Aniek Janssen, zangeres van Delphian, benoemt haar vijf favoriete albums allertijden: Mijn vijf favoriete albums allertijden? Dat is een lijst die iedere twee weken verandert, van 'allertijden' is geen sprake. Dit is wat er momenteel bovenop de stapel ligt. Zoals je ziet is het veel oude hippiemuziek en vier van de vijf albums heb ik dan ook alleen op LP. Ik luister bijna nooit muziek, maar als ik er naar luister, neem ik er de tijd voor. #1 Kate Bush - Never for Ever Wat een zangeres! Een heel typisch stemgeluid en dan nog zoveel stijlen en sferen feilloos en met veel drama kunnen neerzetten. Bijvoorbeeld: een stevige rocksong als ´Violin´ met daarnaast een breekbare ballad over een verboden liefde (´The infant kiss´). Verder is dit album erg sterk geproduceerd en bijna als een conceptalbum uitgevoerd, waardoor je via smaakvolle overgangen begeleid wordt naar een volgende song. Meerstemmigheden en composities zijn erg zorgvuldig uitgevoerd, waardoor je steeds kunt blijven luisteren, zonder dat het gaat vervelen. #2 Skunk Anansie - Paranoid & Sunburnt Een stevig rockalbum, wat toch zeer toegankelijk is. Met natuurlijk Skin als eye- en earcatcher van de band. Een geweldige zangeres, die veel passie in de lyrics weet te leggen en daarmee de aandacht van het begin tot eind volhoudt. Als vijftienjarige heb ik dit album bijna grijsgedraaid...maar nog steeds is dit een grote bron van inspiratie. Mijn persoonlijke hoogtepunten: 'Charity', 'It takes blood & guts...', '100 ways to be a good girl'. #3 Jethro Tull - Living in the past Oude rock uit papa´s kast! Dit is onder andere de reden dat ik dwarsfluit ben gaan spelen. Invloeden van de folk en blues zijn erg goed hoorbaar, maar mede door het gebruik van de fluit is de muziek erg progressief te noemen. Dit album is een verzamelaar waarop alle ´hits´ de revue nog eens passeren: ´Living in the past´, ´Locomotive Breath´en ´Bourée´. Tevens is de titel van het album erg toepasselijk, muzikaal gezien leef ik soms in het verleden... #4 Supersister - Superstarshine vol. 3 Progressieve rock uit het begin van de jaren ´70. Misschien dat je ze kent van 'She was naked' (met een erg vette fluitsolo) of 'Radio'. Blijft leuk om te luisteren, omdat elke song weer een wending heeft die nergens over gaat, maar toch ijzersterk werkt. #5 Crosby, Stills, Nash & Young - Déja Vu Ja, ik ben ongeveer dertig jaar te laat geboren. Wat had ik deze mannen graag op Woodstock gezien met hun catchy popsongs, die meer lagen hebben dan je op het eerste gezicht zou denken. Vooral de smaakvolle meerstemmigheden in de zang zijn de moeite van het luisteren waard. Verder vertegenwoordigen ze voor mij ook de tijdsgeest van de hippieperiode: zoeken naar nieuwe grenzen, ook in de muziek. Maar daarbij verliezen ze het 'liedje' niet uit het oog. Progressie in een toegankelijk jasje!