Het is droog en koud buiten als ik perron55 binnenga. Van de sneeuw die de rest van Nederland lijkt te overheersen is hier niets te merken. Binnen is het warm. De donkere sfeer en het mooie tapijt op het podium zorgen er wel voor dat ik mijn zondagmiddag-bui nog even vasthoud. Maar als ik de eerste bezoekers zie binnendwarrelen is dat toch echt met sneeuw op hun jas. Even buiten kijken bevestigt het; het sneeuwt in Venlo. Nu staat niets een mooie muzikale winterse zondag-namiddag nog in de weg. En het is aan FOLD om deze te openen. Hoewel dit pas hun tweede optreden is, bestaat de band al ongeveer een jaar. In de tussentijd is er o.a. een demo opgenomen, die zeer binnenkort zal verschijnen. Dat de mannen al langer bezig zijn is te merken. De band is netjes op elkaar ingespeeld en de muziek staat. De nummers zijn echt af. Vooral het nieuwere werk (dat helaas nog niet is opgenomen) klinkt echt beter. En het geluid, de zang en de muzikanten; is goed. Het zijn dan ook niet echt rookies; leden en exleden van oa the Jux Junction en Charlie Adler en voormalig sender-frontman op gitaar/zang. Door dat laatste doet het mij wel een beetje aan sender denken met als grootste verschil dat FOLD gewoon veel meer rockt. Enige minpuntje hier is de interactie met het publiek in de zaal. Die is er -op een "hey hoe is het?" na- niet. Maar dit is zeker een band die we in de gaten mogen houden. Dan The Spirit That Guides Us. Dit zijn professionals. En dat is aan alles te merken. Als je Arjen van Wijk (zanger) of Minco Eggermans (tegenwoordig drummer bij The Spirit) nog niet eerder muziek hebt horen maken draag je Nederland-muziek land geen warm hart toe. Beide zijn terug te vinden in bands als ThisBeautifulMess, Brown Feather Sparrow, At The Close Of Every Day, en nog eens zoveel projecten. TSTGU is dan nog de hardste van dit rijtje, maar heeft tegenwoordig een meer rock&roll-geluid. Hoewel ik nog een beetje het idee had dat ze me hierdoor opnieuw zouden moeten overtuigen (ook de laatste cd vond ik persoonlijk wat minder) is dat gevoel meteen bij het eerste nummer al weg. Dit is gewoon lekker. Net zoals de vorige keer, net zoals iedere keer. Ze spelen vanavond de laatste show van een tour van 2 weken. Maar daar is niets van te merken. Door de buitenlandse bandleden (scandinavië) is het niet makkelijk om veel op te treden en het lijkt er ook op dat ze genieten van de show. Er is plek voor lol op het podium. De Noorse gitarist laat het Nederlandse publiek weten dat als ze denken dat dit sneeuw is, ze eens in Noorwegen moeten komen kijken. En dat het op het podium goed loopt, straalt energie uit de zaal in. De set steekt perfect in elkaar, met genoeg oude nummers om er voor iedereen een feestje van te maken (en uiteraard 'real life motion picture' aan het eind). En het geluid is echt verrassend goed. Ieder instrument komt tot zijn recht en de krijs-zang staat niet te hard. Dat het toch een soort afscheidsfeestje is blijkt ook als The Spirit terug komt voor een toegift, met hun complete backstage-snack-assortiment om uit te delen aan het publiek. En dan is er ineens toch geluid te horen uit de daarvoor steeds muisstille zaal. gezien: zondag 6 maart - Perron55, Venlo tekst & fotos: Cedric Muyres