De band die sinds 1994 aan de weg timmert straalde de avond een soort energie uit die iedereen meesleepte in het ritme van de muziek. Het was gezellig druk en de sfeer was uitzonderlijk goed te noemen. Ze weten maar niet van ophouden, die jongens van Sons of the Rain. 13 Supergave, retestrakke nummers vliegen aan ons voorbij. De mannen wilden overduidelijk een statement afleveren. Nou… die missie was geslaagd. Het openingsnummer Dehumanized zorgde er meteen voor dat het publiek in de juiste stemming kwam. Opvallend was het enthousiasme en de overgave waarmee drummer TSon maar zeer moeilijk geduld kon opbrengen voor de korte pauzes tussen ieder nummer. Persoonlijk vind ik het aantrekken van T Son een grote aanwinst voor de band. Verschillende nummers zoals Broken, Words, Cyber Lover en Citizen Box passeerden de revue. Zanger Youngest Son weet op een heel bijzondere manier de aandacht van het publiek te trekken, niet alleen door zijn imposante verschijning, waardoor bassist Martyr Son af en toe ver te zoeken waren, maar nog meer door zijn rauwe stem en meeslepend geroffel op een olievat. Mijn persoonlijke voorkeur van die avond ging uit naar de nummers Arabian Fire en Dance of the Dead. Alle nummers waren meer dan goed en het was te zien dat de band een eenheid vormt. Ik weet zeker dat dit niet het laatste concert van Sons of the Rain was en dat we in de nabije toekomst nog veel meer van deze band kunnen verwachten, zowel live als op cd. gezien: zaterdag 5 maart - Ed & Rocco's, Geleen tekst: Cindy Janssen foto's: Kim Vervuurt