Langs het smalle trapje treed ik omstreeks half 3 de ruime kelder binnen waar Jedi Mindtrick flink gas staat te geven. Ik heb deze nieuwe band nog nooit eerder aan het werk gezien in de scene, maar het viertal overweldigt me enorm met een dikke groove. Invloeden van nu-metal, maar ook hardcore zijn te traceren. Fris vind ik vooral de gitaar-riffs en het basspel. Terwijl de muzikanten springen en tekeer gaan, houden ze het spel strak en de band in balans. Erg sjiek, had op Nu of Nooit moeten staan! Yo El Rey draait al wat langer mee, maar het is een tijdje rustig geweest rondom de groep. Vergeleken met de vorige is deze band wat softer, maar tegelijkertijd ook rommeliger. De atonale zang vind ik niet zo boeiend, deze mag meer binnen de akkoorden zitten. Er wordt nu een beetje los over de muziek heen gezongen/gerapt. Een band die in het verlengde zit van de boven genoemde acts, is Onefix. Helaas heb ik deze heren moeten missen, vanwege mijn zieke kompaan. Back in (Down)town staat de zeskoppige formatie Waitin' 4 Einstein op de planken. Ooit zag ik deze alternatieve band in de Sittardse binnenstad tijdens Tempelpop. De groep beschikt over twee charmante zangeressen, van wie er één graag de viool ter hand neemt. Ballads, maar ook disco nummers worden ten gehore gebracht. Het heeft soms iets weg van The Corrs, alleen een stukje experimenteler. Na een vette hap bij de voor de deur geparkeerde snackwagen is het tijd voor wat meer snelle, rauwe kost. Het zijn The Toy Dollz, die geïnspireerd door de legendarische gelijknamige band, de redelijk volle kelder plat spelen. Theatraal en bruut zorgen ze voor de eerste quasi moshpit vanmiddag. Oordoppen kunnen nu echt wel uit de broekzak gehaald worden tijdens deze onvervalste punkrock sensatie! Nu of Nooit winnaar Mindfold is de volgende in de rij, ja hoor mijn oren houden het nog! Mijn geduld raakt echter wel een beetje op, als even later de show vijf minuten stilvalt, omdat het rockende snarenwonder er eentje van de zes breekt. Geen back-up gitaar? Laten jullie Pinkpop straks ook zo wachten? Zijn serieuze vragen die ik me dan stel. Haal je voor mijn part een prul van vijftig euro, maar dit kan echt niet! Gelukkig maakt de band het goed met een leuk optreden. De bass drum in de maat te houden tijdens de up-tempo stukken, is een tip voor de drummer. Bovendien moet de compositorische sleur van zacht couplet en hard refrein echt veranderen. Voor Morningg moet dit eigenlijk een routineklusje zijn hier vanavond. Door een enorme lijst optredens heeft de dream-metalband een goede naam opgebouwd en vanzelfsprekend loopt ook de muziek als een goed gesmeerde machine. Het is gewoon goed, punt uit. Taxe is een rockband met zanger/gitarist Martijn van Starmaker. De band oogt erg professioneel op het podium en klinkt ook zo. Maar de hele performance neigt meer naar een Bon Jovi rip-off. Ook lijkt de kreet “ beter goed gejat dan slecht gecomponeerd” hoog in het vaandel te staan bij deze jongens. Bepaalde stukken doen wel erg veel denken aan Audioslave, Metallica en natuurlijk Bon Jovi. Best jammer, want de band heeft het charisma wel. Zo ook de waardige afsluiter van deze lange dag: Exit 31. Downtown is nog maar voor de helft gevuld als de band uit Stein van wal steekt. De overgebleven toeschouwers zingen dan ook uit volle borst mee met de aanstekelijke poppy songs van het viertal. De bandleden kunnen inmiddels blind op elkaar vertrouwen en het is gewoon wachten op die grote hit, want de band is er hartstikke klaar voor. De laatste tonen klinken nog door het Limbrichterveld als ik omstreeks half twaalf Bunnypop verlaat. Bunny, zeg maar dag met je oortjes, tot volgend jaar! gezien: maandag 28 maart - Limbrichterveld, Sittard tekst: Jos Kamps foto's: Bart Notermans