Aangezien ik sinds mijn middelbare schooltijd geen voet meer gezet heb in D'n Hiemel is er korte zoektocht nodig voor ik net op tijd binnenval bij het eerste nummer van Maze rond 21 uur. Wat meteen opvalt is dat de band nog heel jong is maar toch een volwassen sound neerzet. En nee, het gaat hier niet om een nieuwe punkrock bandje ala Di-rect, maar een band die grootheden als Syd Barret, Jimi Hendrix en Jeff Beck als hun voorbeelden noemt. Helaas komt dit in het eerste gedeelte van het optreden niet naar voren, want ook al oogt D'n Hiemel als een mooie locatie om te spelen qua geluid kan er nog wat verbeterd worden. De zaal begint bij Rockin in the free world toch met het hoofd mee te deinen en ook covers als Weak, Wicked Game, Creep en Wonderwall worden goed ontvangen. Na 5 nummers is eindelijk het geluid dan toch goed en begint de band langzaamaan los te komen, alhoewel aan de podiumpresentatie toch wel te merken is dat je nog met een jonge band te maken hebt. Het nummer wat bij mij al dagen blijft hangen is toch wel One Minute en ook live komt dit goed tot zijn recht. In Minor laat Maartje Meessen (de zangeres) zien dat ze behalve een dijk van een stem ook een aardig deuntje op de dwarsfluit kan spelen en vergelijkingen die er al zouden kunnen zijn met Berdien Stenberg verdwijnen als sneeuw voor de zon. Helaas laat de techniek de dame en heren van de band weer in de steek, nu is een kapotte snaar bij gitarist Ingo Dassen de boosdoener. Dit wordt echter professioneel opgelost doordat de overige bandleden You oughta know van Alanis Morissette ten gehore brengen en ook al is Maartje geen Alanis het is wel een van de beste covers die ik ooit van de song gehoord heb. Al met al een optreden met up en downs waarbij ik hoop dat er in de toekomst meer eigen nummers zoals o.a. How could anything, My wall, One minute en Minor ten gehore gebracht gaan worden. gezien: zaterdag 26 maart, D'n Hiemel, Maastricht