Als ik de zaal van Perron55 binnenloop is deze al bijna helemaal gevuld. Mooie opkomst! De reden van dit feestje is de eigen-beheer release van het debuutalbum van Mouton Fou. Een redelijk jonge band afkomstig uit Grashoek/Helenaveen. Als eerste speelt echter twenty-one grams. Een nog jongere band die vanavond als voorprogramma gevraagd is. 21grams maakt een positief-zenuwachtige uitstraling als ze beginnen te spelen. Tijdens het optreden lijken de zenuwen echter al snel weg te trekken, wat vooral hoorbaar is aan de zang. Waar zangeres Nena in de eerste drie nummers nog matig zingt en er af en toe kleine beetjes naast zit, zingt ze in de rest van de set alles stukken zuiverder en mooi krachtig. Piano en keyboard worden afgewisseld met gitaren; zowel akoestisch als electrisch. Zelfs een e-bow wordt niet geschuwd. Waar het me nou zo aan doet denken weet ik nog steeds niet, maar 21grams maakt gewoon mooie popliedjes. Plus ze beheersen de kunst van het weglaten; sommige nummers bestaan alleen uit piano en zang en dat klinkt goed. Vooral als dan toch nog de drums invallen. Wat jammer is, is dat de bandleden er tussen de nummers door allemaal wat onwennig bij staan. De liedjes worden gespeeld maar tussendoor gebeurt er eigenlijk niets. En als dan ook nog snaren knappen of instrumenten gewisseld moeten worden, duurt het allemaal net iets te lang en wordt die stilte drukkend. Maar dit zijn allemaal beginnersfouten die de band absoluut vergeven worden aangezien dit pas hun 2e show is. Er wordt afgesloten met een echte feelgood-song. Ik zou bijna denken dat het zomer is en dat terwijl ik vorige week nog over sneeuw schreef. En dan is het tijd voor Mouton Fou. In hun eigen decor bestaande uit oude lampenkappen en de voorkant van hun nieuwe cd presenteren zij dit schijfje. De nummers van de cd worden gespeeld met gastmuzikanten voor deze speciale gelegenheid. Er wordt meteen een nieuw bandlid geintroduceerd; een trompetist die vanavond voor het eerst meespeelt. Daarnaast zijn er rollen weggelegd voor geluidsman Cap met samples en Jan Timmermans op blazers en mondharmonica. Met deze laatste erbij staat er bijna een compleet gezin op het podium; het is de vader van drummer PeterPaul, bassist/zanger Harm en gitariste/saxofoniste Linda. Met JanKees erbij op gitaar is de band dan compleet. Het geluid zit ze jammer genoeg niet mee. Alles klinkt een beetje dof waardoor niet alles even goed tot z'n recht komt. De muziek die Mouton Fou maakt is duidelijk geinspireerd door vroegere helden als the Beatles of the Doors. Van beiden blijven invloeden terug komen in de nummers. Iets wat helemaal niet negatief hoeft te zijn want het is weer eens wat anders. En bovendien gaat het ze prima af. De samples en echootjes worden goed gebruikt en vooral de samenzang van bassist Harm en gitariste Linda is erg mooi. Maar als Linda dan alleen zingt met snijdende kopstem, is dat effect meteen weg. Terwijl als ze later met gewone stem een lied solo zingt, dat dan weer wel warm en lekker klinkt. Iets minder oldies, iets meer pop en vooral die samenzang en hier kunnen hitjes tussen zitten. Sommige nummers zijn alleen echt te lang om de aandacht bij vast te houden. De opbouw is goed, je wordt meegevoerd met de muziek, maar dan wordt dezelfde riff minutenlang herhaald en dat is toch teveel gevraagd van het publiek. Juist in deze stukken wordt de band bijna overstemd door gepraat uit de zaal. Vaak wordt dit gecompenseerd door het genieten van de muzikanten zelf en de lol op het podium die dit uitstraalt. Maar dat leek nu juist te ontbreken vanavond. Beide bands leken te geconcentreerd bezig om het 'opletten' los te laten en van hun eigen optreden te genieten. Het zullen wel gewoon de zenuwen zijn want valse bescheidenheid is niet nodig. Zowel 21grams als Mouton Fou hebben genoeg in huis. gezien: zindag 13 maart - Perron55, Venlo tekst & fotos: Cedric Muyres