Bij de backstage ingang van het Fields of Rock festival afgelopen weekend staat, tussen de voorbijlopende nieuwsgierige afgevaardigden van het publiek en de wachtende bussen met bekende en minder bekende artiesten, een groepje plastic mensen die er overduidelijk niet op hun plek zijn. Een van hen draagt een camera, en met de nonchalance van een cameraman die weet dat de presentator het toch nog een keer of tien moet overdoen filmt hij hoe de meest plastic dame van ze allemaal in een fleurig gedecoreerde Lada terreinwagen de backstage ingang nadert. De presentatrice doet net alsof ze dagelijks vanuit deze auto presenteert, maar faalt jammerlijk om op natuurlijke wijze het portier te openen en recht in de microfoon haar aankondiging te doen. Terwijl ze zich uit de Lada klungelt en tegelijkertijd in de microfoon praat, klinkt vanuit een van de bussen in lachend, zelfs spottend koor: HANDREM! De Lada wordt teruggereden naar de startpositie, de plastic mensen – cameraman, regie en presentatrice – hernemen hun plek en het ritueel wordt herhaald. Nadat uiteindelijk de handrem niet vergeten wordt en de presentatrice met geoefend stoere blik de camera weet te vinden lukt het om de aankondiging op band te krijgen. “We zijn hier vandaag op Fields of Rock… het is wel niet zo mijn ding, maar we gaan een verslag van de dag doen.” “Alsof het er ook maar iets toe doet dat het je ding niet is meid.” Een mooi verslag zal dat zijn geworden. Je doet een kort en nietszeggend interviewtje met de vier grootste bands op het festival en vergeet in alle ‘stress’ die dat met zich meebrengt dat je ook nog een eigen podium op het festival hebt staan. (MTV-stage) Iets in die richting zal het zijn geworden, vrees ik. Gelukkig kijk ik al jaren niet bewust meer naar MTV. Ze bezoedelen het eens zo magische vierkante M -etje uit de dagen dat muzikanten nog geld kregen om te niksen en gratis meiden voor het oprapen hadden. Ga toch eens jullie werk doen zeg ik dan. In plaats van die zouteloze anti-televisie waarover ik vandaag de dag zoveel klachten hoor, zouden jullie je moeten bezighouden met wat er werkelijk gebeurt in de Nederlandse alternatieve muziekscene. Die staat namelijk te springen om volwassen te worden en het nest te verlaten, maar heeft zijn moederland nodig om een rol van betekenis te kunnen spelen in de rest van de wereld. Ook het ‘altijd-de-eerste-met-nieuwe-muziek’ radiostation 3FM was aanwezig, zij het in allegorische vorm. Ergens op het festivalterrein stond een lege rode bus, alsmede een groot opblaasding, maar presentatoren, journalisten, uitzendwagens… Nee, twee dagen van te voren hebben ze de uitzendrechten, naar eigen zeggen wegens geldgebrek, aan Kink FM aangeboden. Compleet het Nederlandse muziekcircus trekt twee weken te vroeg naar het regenachtige zuiden om een dieptrieste editie van pinkpop te verslaan, maar voor een zo goed als uitverkocht rockfestival waar toch zo’n 35.000 mensen meer rondliepen heeft men geen budget. Waarom claim je het dan? “Let me get this straight… Jullie claimen een festival, maar hebben geen presentatoren wiens ‘ding’ het eigenlijk is, of stomweg niet het budget om het uit te zenden?” Het is je werk om het je ding te maken, daar ben je ‘journalist’ voor: je luistert en leest je in, probeert te begrijpen waarom het juist wel iemands ‘ding’ is en voorziet vervolgens met gedegen achtergrondkennis in de informatiebehoefte van die bescheiden, maar daardoor niet te verwaarlozen groep mensen. Daar kun je trouwens een boek vol met columns over schrijven; het feit dat iets waar slechts een bescheiden groep geïnteresseerden voor bestaat in de massamedia als iets belachelijks wordt afgedaan, als men al de moeite neemt om het af te doen. Dat is dus Nederland, wat een land, wat een heerlijkheid… we willen graag meer export van onze muziek, willen graag een plekje op de wereldwijde muziekmarkt verkrijgen, maar het grootste gedeelte van ons journaille is blijkbaar te arrogant om de Nederlandse alternatieve muziek een steun in de rug te bieden. De gemiddelde radio- dan wel muziektelevisiepresentator waant zichzelf een grotere ster dan de mensen over wiens muziek hij of zij zou moeten praten. Op basis van wat? Het feit dat je net niet grappig genoeg bent voor een carrière als middelmatig cabaretier, of het feit dat je hoofd net niet goed genoeg is voor een middelmatige carrière als fotomodel.