Bagger United is vooral een feestband. Ze bestaan al een tijdje en brachten eerder een demo uit, maar nu was het tijd voor een volledig album; License to pils. Alles draait om twee dingen. Bier en James Bond, naast de titel is ook de hele cd in de Bond-stijl verpakt. Filmrollen en fotos van de bandleden in bond-scenes. Origineel en ook leuk uitgewerkt. Het eerste nummer zet je op het verkeerde been; engelstalige vrolijke melodische punkrock. Dat vrolijke blijft er wel in maar op vier nummers na zijn de overige 10 tracks in het Limburgs gezongen. En deze zang is echt heel goed, met mooie tweede stemmen om het af te maken. Het gevolg van de Limburgse teksten is alleen dat het soms klinkt als een sinterklaasrijmpje, maar bij de meeste nummers werkt het wel, en dan is het resultaat echt heel grappig. Humor blijkt een belangrijke factor binnen Bagger United, met 'Sjaek de stoner' en 'de Kepelse homoscene' als hoogtepunt. Ook zelfspot is ze niet vreemd, met U2-zang in LFDY en natuurlijk in het genoemde nummer over de gesloten 'homoparkeerplaats' in Maasbree ("Tot op 'nne daag de woute stopde met 't gedoogbeleid / Weej veulde os as homo's duchtig in de reet geneijd"). Behalve de limburgstalige humor valt er nog iets op bij Bagger United; Naast de gebruikelijke bandbezetting is er een 6e bandlid aanwezig dat het wasbord bespeelt. Dit klinkt een beetje vreemd maar bij sommige nummers (zoals in 'beer met 'n rietje') levert dit wasbord serieus een mooie extra op. De muziek zit ergens tussen poprock en punkrock in. De opnames zijn goed en de basloopjes zijn werkelijk geniaal. Alleen zijn sommige nummers net iets te braaf opgebouwd met couplet/refrein/brug en weer van voorafaan. Grote uitzondering op de regel is het nummer "Bush, die!". Hoewel het natuurlijk totaal not-done meer is om hier nog nummers over te maken wordt het hier toch erg leuk gedaan in een kort grappig nummer met gastvocals van Theike Roelofs, de zanger van Stickleback (ook weer genoemd in 'punk rock girl'). Maar ondanks de kleine minpuntjes is dit absoluut een plaat om trots op te zijn. Een band als deze heeft natuurlijk een beperkt publiek en niet iedereen zal hier om kunnen lachen maar het is wel gedurfd om deze positie dan ook van harte aan te nemen en er voor te gaan. En het lijkt erop dat Bagger United dat ook doet, wat veel goeds belooft. Deze cd is in ieder geval professioneel aangepakt en dat straalt heel wat uit. En om dan uiteindelijk hét Bagger United-gevoel te krijgen moet je deze band gewoon in een grote warme tent met flink wat bier gaan zien. En dan komt alles helemaal goed...