Markus Maria Jansen is zichtbaar blij weer eens op een Venloos podium te staan. Het podium van Take Five; een kleine, artistieke kroeg in de Venlose binnenstad. Jansen komt er ieder jaar wel een keer spelen, en heeft dus al een kleine Venlose fanschare van vooral veertigers opgebouwd. Mensen die nog opgegroeid zijn met twee Nederlandstalige televisiekanalen, vaak uitweken naar de Duitse zenders en daarom totaal geen problemen hebben met de teksten van Jansen. Fris naargeestige teksten, met een sterke hang naar vroeger, wars van de moderne tijd - vaak gemopeld, maar met een beetje moeite toch goed verstaanbaar. Muzikaal is Jansen een bijzonder gezelschap. Er wordt gespeeld op oude instrumenten; een antieke Gretch, veel koper, en een bizar gevormde contrabas. Het geluid is navenant; warm, maar ongrijpbaar. Het is moelijk om er een paar genres op te plakken, al wordt er flink gerommeld met blues, jazz, Tom Waits, punk en Brecht. Misschien is de band nog het best te vergelijken met het Hollandse Stuurbaard Bakkebaard. Hoe dan ook, het gaat erin als apfelstrüdel. Jansen bestaat uit vier prima muzikanten en heeft een breed oevre waar ze uit kunnen putten - de band maakte vier cd's sinds 1998. Een klein anderhalf uur staan ze op het podium, waarna het voorspelbare "zugabe, zugabe" nog voor een aantal toegiften zorgt. Jansen blijft, ook met nieuwe drummer, een ontzettend eigenzinnige maar toegankelijke band, die (al is het maar vanwege haar charismatige voorman) meer aandacht verdient. Ook in Nederland, waar ik de band eigenlijk in Venlo tegenkom. Dan zou de band ook op grotere podia kunnen spelen, want het is in Take Five altijd erg gezellig, maar voor sommige bands ook een worsteling met het geluid. Zo moest Markus Türk zich nogal inhouden als hij de tromobone ter hand nam (anders zou hij iedereen de kroeg uitblazen) wat de zuiverheid van z'n spel niet ten goede kwam. Toch, mooie muziek op een mooie zondagmiddag. En gratis ook, want ja, wij blijven Hollanders. gezien: zondag 27 februari - Take Five, Venlo