Een ding is zeker: Saai is ‘Collapse of the Empire’ zeker niet. Wat als eerste opvalt, is de goede opnamekwaliteit. Scherp, helder en professioneel geluid. In de nummers is veel verassende afwisseling te ontdekken, zowel qua genre als zang. Het eerste nummer, ‘22nd year’, begint gelijk al goed. Lekker rammen, even terug, tijd voor rustige gitaarrock en vervolgens weer werken naar een climax. In ‘Mirrors’ wordt er gerapt (wederom een ander genre gemixt met metal), geschreeuwd en lekker op los gescholden. ‘Given’ laat me enkele malen denken aan Incubus, en dan met name in die o zo heerlijke S.C.I.E.N.C.E - periode. Vooral in de bas en drumpartij is dit terug te horen. En dan komen we bij het laatste nummer, ‘Warlords’. Ska (geheel onverwachts, net als op ‘Laughter Days’ met ‘Pretty’) afgewisseld met metal. Creatieve combinatie! Tijdens het nummer kreeg ik het ene moment het gevoel dat ik bewapend met schild en zwaard middenin een heftig gevecht op een strijdveld liep te beuken en het andere moment lag ik in een kuuroord onder een palmboom met een fruitcocktail lekker te relaxen aan het strand. Enigszins paradoxaal, maar wel verassend. En dat boeit. Ik moet wel toegeven dat ik geen nummer heb gehoord dat ‘Fly’ overtroffen heeft. ‘Fly’ klonk strakker en sprankelde meer. Het concept is wel nog te herkennen op de gehele demo; Hard afgewisseld met zacht. Concubine is dus niet van stijl veranderd. ‘Laughter Days’ en ‘Collapse of the Empire’ lopen vloeiend in elkaar over. Voor de metal fan heeft dit album zeker een toegevoegde waarde voor de collectie. Goede sound, volwassen klank, Concubine komt er wel! tekst: Marjolein Welling