Omdat meningen nogal eens verschillen, geven Jerome en Kees hun kijk op het nieuwe album 'You won't feel a thing' van Rosenfeld. Jerome Crutsen: Rosenfeld is een pop/rock band uit Maastricht. De band bestaat sinds 2001 en afgezien van de drummerwisseling is de band constant gebleven. Na enkele releases in de vorm van een demo, een full-lengtt CD, een DVD en een single, nu tijd voor het tweede album getiteld 'You won't feel a thing'. De officiele release vindt plaats in september in de Oefenbunker in Landgraaf en op 10 september om 23:00 in het Theater aan het Vrijthof te Maastricht. De CD is heel fraai verpakt in een boekwerkje, boordevol met vreemde maar grappige fotos van de band en andere onbekende mensen en voorwerpen. Wat jammer is, is dat de teksten in geschreven vorm af en toe niet goed te lezen zijn doordat de achtergrond overlapt. Maar uiteindelijk draait het om de muziek en die klinkt af en toe best lekker. Goed in het gehoor liggende rock in de trant van Guano Apes, Anouk, Krezip en K's Choice. Het is niet slecht maar ook niet overweldigend. De nummers zijn soms wat te lang waardoor het geheel wat langdradig kan overkomen. De songs die er het meeste uitspringen zijn de toch wel wat stevigere nummers. Zoals bijvoorbeeld 'Perfect', met een lekker rockend intro en opbouw naar climax, 'Simple Life', wat zo zou kunnen passen op een Guano Apes-album. 'Better Now, Better Then' is een nummer waar je vrolijk van wordt en 'If You Don't Mind' is een nummer dat er goed inhakt met een steeds terugkerende gitaarriff die in je hoofd blijft hangen. Al met al een album dat niet bijster origineel is, maar wel de moeite waard om te beluisteren! -------------------------------------------------- Kees v.d. Berg: Rosenfeld neemt op ‘You Won’t Feel a Thing’ (Pink Records/Rich Lady Records) definitief afscheid van de kneuterigheid van de in eigen beheer gemaakte demo en mag zich wat mij betreft direct gaan mengen tussen acts als Krezip en Anouk. Zeker als het gaat om de potentie om een groot publiek aan te spreken. ‘You Won’t Feel a Thing’ opent met de aankomende single ‘Perfect’, een tot in de perfectie uitgewerkte rocksong mét een scherp randje. De vergelijking met Anouk is daarin nooit ver weg, maar ook Skin (op het intrigerende ‘Is Julie There?’) en K’s Choice (de samenzang op ‘No Matter How I Try’) klinken nadrukkelijk in de nummers door. Digna Janssen toont maar wat graag het brede palet aan klankkleuren in haar stem. Er klinkt zelfs een lichte kreun in het trieste ‘Can’t Help Myself’. De schijnbaar oppervlakkige toegankelijkheid leidt er nergens toe dat de immer op de loer liggende verveling toe kan slaan. Dat wordt voorkomen door een groot aantal fraai opgebouwde nummers waarin behalve de stem van Digna Janssen ook de zijdelings lichtvoetigheid en dissonantie van gitarist Johan Smeets een hoofdrol voor zich opeisen. Een indrukwekkend Limburgs popproduct.