In het geïmproviseerde huiskamertje – inclusief houtkachel – is het proppen geblazen als Vikings in Tibet begint te spelen. De Vikings staan er met vijf man, inclusief de nieuwe toetsenist. Er is geen ruimte voor alle toeters en bellen, dus vooral het drumstel is lekker simpel gehouden: grote tom en een ride cymbal. Een gouden greep eigenlijk, want samen met de andere vormen van percussie (shakers, cowbell en handgeklap) zorgt het voor een heel intuïtief en levendig geluid. En dat kan de band wel gebruiken. Het gevaar bij de Vikings is dat het allemaal een beetje te 'clean' wordt, mede door de keurige teksten en vocale harmonieën. De momenten dat ze los raken zijn zeker de hoogtepunten, en daar zie en hoor je dan ook onmiskenbaar het grote talent van de Groningers.
#NZON15 Proppen geblazen bij Vikings in Tibet & Model Depose
Overvol Noorderplantsoen, overvolle sounds in de container
Het zou geen verbazing wekken als deze tweede avond van Noorderzon een aantal persoonlijke records breekt; elke stoel, elk bankje, elke vierkante meter gras is bezet en om van de ene kant naar de andere kant van het park te komen heb je engelengeduld nodig. Snel de container van wishfulmusic in dus, waar vanavond onder andere Vikings in Tibet en Model Depose op het programma staan.
Het is jammer dat het met de zang af en toe misgaat. De Vikings maken vaak gebruik van meerdere stemmen, maar ze zijn vanavond niet allemaal even zuiver. Het wordt hun vergeven, want de rest van hun samenspel is geölied en vol enthousiasme. Ze hebben ook een primeur vanavond, een nieuw nummer waar ze aan gewerkt hebben. Trip The Light heet het, en het mag er wezen. Sterke terugkerende gitaarriff en een mooi open, ruimtelijk geluid, een weg die ze met hun single White Room al waren ingeslagen. Als halverwege het nummer de kachel wordt omgestoten, de drummer een innig gevecht heeft met de theedoek die niet op de tom wil blijven liggen en er een gitaar het publiek in valt, mist de band geen seconde en speelt lachend door. Al gaat niet alles goed, goed is het zeker.
De laatste act in de container vanavond is Model Depose. De vier heren en één vrouw zijn in tegenstelling tot Vikings wél met volledige uitrusting naar de container gekomen. Gelukkig hebben ze ook oordoppen meegebracht voor iedereen. Meteen is duidelijk dat Model Depose weet wat ze doet. De band staat als een huis, een enkele valse start van een nummer daargelaten. De bandleden lijken tevreden met hun sound, die het midden houdt tussen synthpop en nu metal. De serieuze stoerheid, die altijd zo met nu metal verbonden is, heeft Model Depose ook. Door die stoerheid ziet het optreden er zelfverzekerd uit, maar het doet soms een beetje potsierlijk aan.
Hoewel het allemaal erg intiem is in de containerhuiskamer, lijkt de zang van ver weg te komen. Door de vele effecten krijgt de zang een esoterisch randje en klinkt hij soms haast Muse-achtig. Het geheel doet lekker new wave aan, ook door alle swoosh-geluidjes van het keyboard. Voeg daarbij het 80s-geluid van de ritmesectie en je hebt een behoorlijk unieke mix waar Model Depose in Groningen de enige claim op heeft. Doordat het opzetten van alle apparatuur wat extra tijd in beslag heeft genomen, moet de band een nummer overslaan om de curfew van middernacht niet te overtreden. De band speelt zijn meest iconische nummer, Nightwatch, als laatst. Heel toepasselijk, als daarna de containerdeur weer opengaat en het publiek weer de warme nacht in stroomt.