Nieuwkomer Stuart Mavis presenteert EP in Simplon

Zanger compenseert technische problemen met charme en humor

Tekst: Vera Woldhek Foto's: Paul de Groot ,

Donderdag jongstleden presenteerde Groningse nieuwkomer Stuart Mavis (Sjoerd Vriesema) zijn EP in de kleine zaal van Simplon. Twintig jaar jong, derdejaars student aan Academie voor Popcultuur in Leeuwarden en goed in het maken van vrolijke, doch melancholische, singer-songwriter liedjes met een vleugje hiphop. 3voor12 groningen was erbij.

Bij binnenkomst is het al aardig vol in het café van Simplon. Het gezellig kletsende publiek wordt vermaakt door producer Cesqeaux, die de avond inluidt met zijn dansbare plaatjes. Ook zorgt hij voor de afsluiter van de avond, wanneer hij zijn set naar de zaal zal verplaatsen. Om kwart voor tien is het de beurt aan The Marble Hearts, een nieuwe gitaarpop formatie uit Groningen en het officiële voorprogramma van de avond. De nummers kabbelen wat voort. Een echt hoogtepunt bereikt de band niet en of de muziek nou bij die van Stuart Mavis aansluit? De meningen blijven verdeeld.

Na een hoop technische voorbereidingen en moeilijkheden begint Stuart Mavis & band dan eindelijk. Het publiek roept en juicht wat, vooral veel vrienden en familie zo te zien. Er stapt een MC op het podium die de band kort aankondigt, misschien wat overbodig aangezien deze MC voor de rest van de avond niet meer in beeld komt. De band begint met een heftige intro. Het heeft een goed effect want het geroezemoes in de zaal houdt tenminste even op. Een minpuntje is de nauwelijks hoorbare tweestemmigheid, terwijl het waarschijnlijk heel mooi had kunnen klinken.

De nummers sluiten goed op elkaar aan en staan over het algemeen als een huis. Vooral de nummers Appreciated en Different Generations, die wat weg hebben van de muziek van Jack Johnson, worden met open armen ontvangen. Er is duidelijk veel tijd besteed aan het maken van de setlist; goede afwisseling tussen de bekende en wat onbekendere nummers. Wel is te merken dat frontman Sjoerd echt zijn voorkeuren heeft voor bepaalde nummers. Zijn zelfvertrouwen slaat om de haverklap om. Ook is op zijn zang nog wel eens wat aan te merken. Misschien komt het wel gewoon door de zenuwen, maar gelukkig weten we allemaal: oefening baart kunst. Bij de vele technische probleempjes van de avond, zoals zijn microfoon die af en toe bijna omvalt, weet hij een hoop goed te maken met zijn charme en droge opmerkingen.

Sjoerd is fan van veel interactie met het publiek. Bij elk nummer vertelt hij waar het over gaat, wanneer hij het heeft geschreven en wat hij er zelf van vindt. Ook probeert hij vaak het publiek mee te nemen in de nummers, door ze stukjes te laten zingen, klappen of met hun vingers te laten knippen. Helaas is het publiek meer betrokken bij hun eigen theekransje. De akoestiek in de zaal is al niet geweldig en de instrumenten overstemmen elkaar waardoor de zang van Sjoerd soms moeilijk te verstaan is. Vooral bij de laatste twee nummers van de set, die Sjoerd zonder band speelt, is het luidruchtige publiek erg vervelend en misschien zelfs een beetje respectloos tegenover de artiest.

Ondanks de technische probleempjes en ergernissen was het zeker een geslaagde en gezellige avond. Stuart Mavis & band hebben zich kunnen laten horen en na het optreden kon je met een zelf meegebrachte USB-stick direct de EP meekrijgen. Voor wie er niet bij was en toch graag de EP wil beluisteren, hij is nu gratis te downloaden via http://stuartmavis.bandcamp.com/ en om Sjoerd te quoten: “Gratis is altijd hard.”