De rij leek zo lang, maar helaas blijkt de prachtige Spiegeltent te ruim voor het aantal bezoekers. Echt knus kun je het zo niet noemen. Terwijl het publiek binnendruppelt is Amatorski nog druk in de weer met kabels en knoppen. Dat is ook niet wonderlijk, gezien de vijftien instrumenten die op het podium opgesteld staan. Het soundchecken is gelukkig al achter gesloten deuren gebeurd. Dan begint het ineens. De eerste gitaarklanken van het nummer Peacefull van het album Tbc klinken en even is iedereen écht stil.

Als echte Gentenaren staan de vier leden van Amatorski niet alleen bekend om hun prachtige muziek, maar ook om hun Vlaamse bescheidenheid op het podium. Ook deze keer maken zij deze verwachtingen waar. De muziek neemt je mee naar andere werelden, maar aan interactie met het publiek doet deze band liever niet.

Vooral de dromerige zangeres Inne Eysermans die met een nerveuze glimlach vertelt dat ze Groningen zo mooi vindt, lijkt zich het liefst te verstoppen achter haar muur van toetsen. Zij komt dan ook het beste tot haar recht in een eenzame, gedimde spotlight. Het publiek is zich duidelijk bewust van de afstand, zo merkt iemand op: "Ik denk eerlijk dat ze het liefst met hun rug naar het publiek zouden spelen." Echt erg lijkt niemand het gebrek aan contact te vinden, want toegegeven: de muziek klinkt ook live ongelooflijk goed.

Naast een zestal nummers van het in 2011 uitgebrachte album Tbc, krijgen we een voorproefje van wat nieuws: drie nog onbekende, onuitgebrachte prachtstukken (Tiny Bird, Warshawa en Cyrk). Vooral het nummer Tiny Bird, wat doet denken aan een mix van Agnes Obel en Explosions in the Sky, weet de aandacht goed te vestigen. Een onverwachte regenbui ten midden van de muziek, bestaande uit een explosie van lagen en akoestiek, brengt de luisteraars in een sferische bubbel van spookachtige kinderdromen, waarin alles kan en alles mag en de buitenwereld niet hoeft te bestaan zolang je ogen gesloten zijn.

Naast dit nieuwe nummer slaan ook het slotstuk Anthem en de toegift Never Told in als een bom. Deze slepen ons mee zoals ook Sigur Rós dat zo goed kan met prachtige samenzang en spel, uitermate bijzondere percussie en de algehele sfeer die deze band met zijn muziek weet over te brengen.

Het is dan ook bijna magisch hoe de muziek en het geluid in de ronde Spiegeltent ervoor zorgen dat het publiek als het ware door een muzikale wervelstorm wordt opgeslokt. Om vervolgens even snel weer met beide voeten op de aarde gegooid te worden wanneer de band met een snelle buiging en een nog snellere 'Dankjewel' het podium verlaat.

Dat was het dan. Het was mooi, het was goed, het was groots, het was verlegen, het was weer een fijne avond op Noorderzon die voldeed aan de verwachtingen.
Voor wie het heeft gemist: de bijzondere wereld van Amatorski is over twee weken opnieuw te beleven op Vlieland, tijdens Into The Great Wide Open.