Uit ons eigen Groningen komt Sexton Creeps. Hier en daar wordt het geluid van deze band vergeleken met dat Nick Cave of Pink Floyd, maar dan net even anders. Als Sexton Creeps die gelijkenissen waar kan maken, is het nu al een goede avond. Het is van het begin af aan duidelijk dat deze heren lekker doen waar ze zelf zin in hebben, maar jammer genoeg komt dat niet ten goede van het optreden. De show is rommelig, zanger Jan Harry Rus lijkt zijn avond niet te hebben en het geheel klinkt gewoon niet goed. De meeste nummers zijn nogal loom, waardoor de show compleet inzakt. Jammer maar helaas, de vergelijkingen met eerdergenoemde grootheden kunnen wij vanavond niet vinden.
Drie bands voor dezelfde prijs als twee saucijzenbroodjes, waar vind je dat tegenwoordig nog? Afgelopen donderdagavond in Simplon dus. Een internationaal gezelschap bestaande uit Sexton Creeps, Middlemist Red en Desert Mountain Tribe kwam daar een mooie avond psychedelische rock verzorgen. Drie euro entree kon er nog wel van af, dus 3voor12 groningen ging op pad en brengt verslag voor je uit.
Sexton Creeps
Middlemist Red
Het uit Boedapest afkomstige Middlemist Red doet het in alle opzichten een stuk beter. Qua geluid laveert de band ergens tussen Arctic Monkeys en wat zwaarder, psychedelisch werk. Denk bijvoorbeeld aan het album Humbug. De Hongaarse band gaf in 2016 al twee ijzersterke optredens op Eurosonic en laat vanavond in Simplon zien dat nog steeds te kunnen. De heren brengen dan wel niks revolutionairs ter gehore, maar de nummers steken slim in elkaar, met af en toe verassende wendingen. Frontman Soma Nóvé, die ondanks zijn kleine postuur een innemende persoonlijkheid is, weet met zijn stem elk nummer een duister, onheilspellend randje te geven. Middlemist Red verzorgt vanavond een hele complete set, waarbij als enige minpuntje kan worden aangemerkt dat Multicolored Drive, toch een van de betere nummers, niet zo lang uitgesponnen had hoeven worden.
Desert Mountain Tribe
De afsluiter van de avond is Desert Mountain Tribe. Gewapend met een keur aan effectpedalen dendert deze lompe Londense trein door de kleine zaal heen. Zwaar, hard, schreeuwend, maar o zo fijn. Het geluid van deze groep hangt echter heel erg aan elkaar van de eerdergenoemde effecten. Zo erg dat je je bijna gaat afvragen wat er overblijft als je deze allemaal wegneemt. Is het om een gebrek aan muzikale kwaliteiten te verbloemen? Eigenlijk is het niet van belang; de band klinkt gewoon ijzersterk. Laten we stellen dat dit trio erg goed is in het gebruik van effecten, en dat is ook een kwaliteit. Toppunten van de show zijn Take A Ride en Coming Down, beide te vinden op de in 2014 uitgebrachte EP Desert Mountain Tribe. De groep is een zeer waardige afsluiter van een mooie avond psychedelische rock. De uithalen van zanger Jonty Balls blijven, mede dankzij de geluidseffecten, nog lang nagalmen.