Bizar & Bijzonder

De meest memorabele momenten van 2015 op een rijtje

Tekst: Esmée Koeleman, Jesse Havinga, Saskia Evers, Tjesse Riemersma, Jan van der Meulen Foto's: André Eggens, Jan Lenting en Jan Westerhof ,

Het was weer een mooi muziekjaar! In dit artikel maken we de balans op en kijken een aantal schrijvers van 3voor12 groningen terug op de meest bijzondere en bizarste concerten die ze in 2015 zagen. In de stad, maar ook buiten Groningen. Deze keer werd er niet in de plantsoenvijver gekotst. Wat wel is gesignaleerd: waardeloos publiek in Haarlem, een tattooshop op een afterparty en een Russisch rariteitenkabinet in Simplon.

JAN VAN DER MEULEN

Bijzonder – Rhythm & Blues Night
Blues is voor mij de muziek waar het allemaal om draait. Het genre dat op de katoenplantages in de Mississippidelta ontstond is het epicentrum, de nucleus waar alle popmuziek omheen cirkelt. Waar men de bezieling van de muzikant en zijn instrument nog in zijn allerpuurste vorm kan waarnemen. Vandaar ook dat het optreden van Mud Morganfield tijdens de Rhythm & Blues Night mij als het meest bijzondere is bijgebleven. Het was alsof ik de kans kreeg terug in de tijd te gaan om de toch alweer ruim dertig jaar geleden overleden Muddy Waters te zien optreden. Morganfield, niet geheel toevallig de zoon van Waters, zong in zijn smetteloos witte pak vele prachtige bluesklassiekers met een bezieling die ik live nog niet eerder had gezien. Had de show nog langer geduurd, dan had ik het waarschijnlijk niet droog gehouden. “That’s the blues right there” sprak de meester, en hij zag dat het goed was.

Bizar – Russkaja
Onder het motto ‘het is weer eens wat anders’ bezocht ik eind oktober de show van Russkaja in Simplon. Niet echt mijn muziek, maar de Balkan beat die ze maken beloofde toch op zijn minst een feestelijke avond op te leveren. Wat ik aantrof was een waar rariteitenkabinet dat de zaal helemaal ondersteboven wist te spelen. Van de half in het Russisch gebrabbelde anekdotes van de zwaar corpulente vocalist ("If you don’t have album then you must buy because we must eat"), langs gierende gitaarsolo’s en circle pits tot aan een met operastem gezongen Avicii-cover; ik viel die avond van de ene verbazing in de andere. Komen ze nog eens langs, dan zou ik de kans ze te gaan zien niet laten lopen.

SASKIA EVERS

Bijzonder - traumahelikopter en Damian Wilson
In muzikaal opzicht begon 2015 bijzonder goed met de presentatie van de eerste VERA/LIVE Single Release Party. De trots van Groningen-Noord, traumahelikopter, sloot het feestje af in de Vera Kelderbar, waar het crowdsurfende publiek in ruil voor een biertje een ontmoeting tussen navel en plafond bewerkstelligde. Voor een ander memorabel optreden reisde ik af naar Paddy O'Ryan, een Ierse pub in Leeuwarden. Daar gaf singer-songwriter en progrockzanger Damian Wilson in intieme setting een akoestisch solo-optreden. Niet alleen betoverde de zanger het publiek met de gitaarklanken en zijn mooie stem, ook zijn hartelijke persoonlijkheid en de mooie verhalen maakten de avond uiterst memorabel!

Bizar - Afterpartees
Eerlijk is eerlijk: stiekem zijn die Afterpartees niet zo bizar. Wat je misschien niet van de Limburgers zou verwachten, is dat het eigenlijk netjes opgevoede jongens zijn. Toen frontman Niek Nellen tijdens het optreden in Vera afgelopen november van het podium afsprong, viel er een glas aan diggelen. Publiek kun je natuurlijk niet op scherven laten dansen, dus de zanger overhandigde zijn microfoon aan een toeschouwer, pakte de glasscherven zorgvuldig op en leverde deze daarna netjes aan de bar af. Aangezien de band ondertussen rustig doorspeelde, maakte Nellen - inmiddels weer in het bezit van zijn microfoon - vervolgens nog een praatje met het publiek en complimenteerde zijn bandgenoten met de spontane jamsessie. Een tamelijk bizarre onderbreking van een tof optreden!

ESMEE KOELEMAN

Bijzonder - HAEVN
Marijn van de Meer en Jorrit Kleijnen, samen HAEVN, hebben voor mij het meeste bijzondere optreden van 2015 geleverd tijdens Plato Planet. Hoewel de heren maar 25 van de 45 minuten speeltijd gebruikten, wisten ze in die korte tijd zo’n aparte sfeer te creëren in De Oosterpoort dat ik nog lange tijd met een euforisch gevoel rondliep. Ik was niet de enige die zo genoot van het optreden, gezien het applaus dat na elk nummer meer dan luid was. Het is erg bijzonder dat zo’n kort en klein optreden zoveel indruk op mij heeft weten te maken.

Bizar - PIP & de Maxi Monsters
Het bizarste dat ik dit jaar heb meegemaakt waren wel de afterparty’s van PIP & de Maxi Monsters Bungalow tijdens het festival Where The Wild Things Are. Samen met onder andere Red Light Radio werd er met de echte Wild Things tot diep in de nacht teruggeblikt op de dag. Hoewel er meer afterparty’s in bungalows waren, ieder met zijn eigen thema, was die van PIP & de Maxi Monsters officieel toegevoegd aan de line-up van het festival. In de bungalow was een eigen bar, een luchtkasteel en zelfs een tattooshop – iets waar de volgende ochtend niet iedereen nog zo blij mee was.

JESSE HAVINGA

Bijzonder - Ought
Mijn eerste gedachte is Aart Strootman, die op Noorderzon in z'n eentje een stuk van Steve Reich voor vijftien gitaren speelde. Hoe mooi dat ook was, niks overtrof dit jaar de ietwat klunzige maar oh zo oprechte postpunk van Ought. Frontman Darcy, die eruitziet alsof hij zijn hele jeugd een beetje ondervoed is gebleven, was ijzersterk als de onwaarschijnlijke superheld van het Canadese viertal. Maar het waren vooral de teksten die op die zomeravond hard aankwamen. Dat moment dat Darcy tijdens het nummer Beautiful Blue Sky met z'n vingertje in de lucht staat, met alleen die lompe drumbeat als achtergrond: “And I'm no longer afraid to dance tonight, 'cause that is all that I have left. Yes. Yes!”

Bizar - Popronde
Geen gekots in de plantsoenvijver in 2015, en eigenlijk überhaupt weinig van zulk soort gein gezien dit jaar. Dus rek ik het begrip 'bizar' een beetje op en zeg ik dat ik het vrij bizar vond hoeveel waardeloze muziek er tijdens de Popronde te beluisteren viel. Ik zal geen namen noemen, maar rondwandelend door de stad die avond beleefde ik het ene na het andere moment van oprecht onbegrip: “Dít is geselecteerd?”

TJESSE RIEMERSMA

Bijzonder – Viet Cong in Vera
Op basis van het onuitputtelijke enthousiasme van een vriend sleepte ik mezelf op 19 november naar Vera voor Viet Cong. Ik had het laatste album van de band kort beluisterd en was er niet van ondersteboven, maar als ze enigzins de intensiteit van hun KEXP-sessie konden overbrengen (en dan met name de uitvoering van Death), had ik er wel zin in. De vier mannen speelden daar als een machine, zo’n eentje met net genoeg olie zodat er nog genoeg te piepen en te kraken valt. Hun partijen waren ingewikkeld en bij tijden zat het tempo er goed in, maar nergens dreigde de muziek om te slaan in mathrock. Zeker na het wat vlakke voorprogramma behoort het eerste half uur van Viet Cong tot één van de mooiste live-momenten die ik tot nu toe heb meegemaakt.

Bizar – Publiek bij Guantanamo Baywatch in Haarlem
Niet meteen bizar, maar wel een goed voorbeeld van hoe je je beter niet kan gedragen tijdens een concert was het publiek van Guantanamo Baywatch in het Patronaat Café. Om te beginnen vond de frontman van het voorprogramma The Mighty Breaks het een goed idee om te moshpitten. Nu is dit een superleuk idee als alle betrokkenen het erover eens zijn. Een minder plan is het echter om willekeurig mensen in de rug de springen en dan te denken dat je een feestje hebt. Daarnaast was er een jongen die het niet kon verkroppen dat de band zijn favoriete nummer niet had gespeeld. Meerdere malen tijdens de toegift schreeuwde hij naar de zanger en trok hij hem aan zijn kleren met steeds hetzelfde egocentrische verzoekje, zelfs nadat de band het nummer had geprobeerd te spelen en aangaf het niet meer te kunnen. Gooi bij deze vrolijke mix ook nog een handjevol onsubtiele fotografen en dan heb je een aardig tafereel.