Mark Hospers is al sinds 2002 als vrijwilliger werkzaam bij Noorderzon en vanaf 2007 met een betaalde baan. Hij heeft een coördinerende rol en zorgt dat alles bij elkaar komt binnen de organisatie. Daarnaast bemoeit hij zich ook met de muziek van Noorderzon. Toen 3voor12 groningen Mark benaderde of hij een lijst wilde maken met zijn favoriete platen, was hij meteen enthousiast. Toch was het voor hem wel een totaal onmogelijke opgave om maar tien nummers uit te mogen kiezen. “Als je me morgen deze vraag weer zou stellen, zou de lijst vast anders zijn. Ik heb hem nu redelijk zomers gehouden, in de winter zou hij er totaal anders uitzien”, grapt Hospers. De lijst staat hier in totaal willekeurige volgorde, want om ook nog eens tien nummers te rangschikken, is al helemaal niet te doen.

“Dit is muziek waar je echt van moet houden of helemaal niks aan vindt. Bij Vera-bezoekers zou dit totaal niet werken. Het is veel te bombastisch en geproduceerd met veel galm, maar daar houd ik wel van. Dit nummer komt van één van de beste platen die er is, namelijk The Soft Bulletin. Het is geweldig geproduceerd en er bestaat volgens mij niet iets wat in de buurt komt dat zo klinkt. Het is echt een geheel. Dit is het openingsnummer van de plaat en misschien ook wel het beste. Hun liedjes gaan vaak allemaal over de dood en over ellende, maar ze weten dat wel op een levenslustige manier te brengen.”

Als we bij deze plaat aankomen, vertelt Hospers meteen dat hij vindt dat er ook iets elektronisch in het lijstje moet. “Deze lui zijn een vaag gezelschap. Ze maken organische elektronica met allemaal soorten klankenlandschappen en het is eigenlijk een heel creepy nummer. Het had ook een ander nummer kunnen zijn, want dit liedje komt ook weer van een album die je eigenlijk helemaal moet luisteren. Er zitten namelijk geen hitjes in of zo, maar het soort muziek dat zij maken, vind ik heel spannend. Ik kan er heel lang naar luisteren, er gebeurt heel veel in.”

“Dit is ook weer een plaat die je eigenlijk in z’n geheel zou moeten luisteren. Panda Bear is van één van de mensen van Animal Collective, eigenlijk het genie van de band. Hij heeft namelijk een heel eigen geluid en die is ook echt te horen in Panda Bear. Eigenlijk is Animal Collective een beetje de moderne Beatles, waarin je duidelijk kunt horen wie welk stukje inbrengt”, vertelt Hospers. Panda Bear is dus solo en hij produceert een heel warm geluid. “Hij is een Amerikaan die in Lissabon is gaan wonen en dat hoor je gewoon in de muziek. Het album Person Pitch zit enorm goed in elkaar. Heel zomers en ook heel complex. Eigenlijk een soort van onbevangen.” 

“Nick Drake is een songwriter die in de jaren zeventig volgens mij drie platen heeft uitgebracht en zich daarna van het leven beroofd heeft. Zijn laatste plaat Pink Moon is een hele kale plaat. Hij had het destijds zelf opgenomen met een recorder, op een bandje in de brievenbus van de platenmaatschappij gedrukt en daarna is hij overleden. Dit is een echte klassieker, een prachtige plaat met alleen maar mooie liedjes, waarvan ik dit de mooiste vind.” 

“Er moet gewoon iets van Tom Waits in dacht ik. Ik ben al heel lang groot fan van hem, omdat hij een ontzettend goeie songwriter is met een enórm gevarieerd oeuvre. Hij is zo’n artiest die zichzelf steeds opnieuw uitvindt, en van dit soort mensen zijn er niet heel veel. Naast zijn oeuvre is hij ook een geweldige regisseur van zichzelf. Het is iemand die een enorme aura om zichzelf heen heeft gecreëerd door alle publieke performances die hij doet en foto’s die hij heeft laten maken. Ook treedt hij bijna niet op, terwijl hij gemakkelijk 100.000 kaarten in Nederland kan verkopen, maar dat doet ie niet. Eigenlijk doet hij heel theatraal en zijn muziek is dat ook, maar ik vind het echt een grote held. Het theatrale werkt voor hem heel goed en doet niks af aan de kwaliteit. Dit nummer is wel echt een totaal willekeurige keuze trouwens, want je kan van hem een nachtclub-achtig liedje, blues-achtig, jazz of echt vage nummers kiezen, maar dit nummer is van zijn sleutelplaat uit 1983.” 

“Dit is de eerste echte klassieker die ik heb meegemaakt. Die plaat OK Computer, wat een geluid man. Ook dit nummer kan je eigenlijk niet los zien van de plaat. Het begint met een geweldig nummer en eindigt ook hiermee. Ik heb Climbing Up The Walls gekozen omdat ik dit een heel indrukwekkend nummer vind. Deze vliegt echt bij alle kanten uit de bocht, maar is toch soort van ingehouden. Deze plaat moet wel in mijn lijstje, met name omdat het de eerste grote klassieker is die ik zelf heb meegemaakt en heb gekocht.”

“Als laatste ook een zomers nummer. Het is een volledig gesampled album en het is echt fantastisch gedaan met heel veel geniale momenten. Dit is echt schaamteloos zomers en blij, maar ook melancholisch. Als jullie me in de winter om een lijst hadden gevraagd had ik deze er niet bij gezet! Het is het laatste nummer dat ik gekozen heb voor dit lijstje, echt een zomerse afsluiter, maar dat heb ik niet zo bewust zo gekozen.” 

Als Hospers één van deze artiesten zou mogen boeken voor Noorderzon, los gezien van het feit of ze nog leven of dat de act te duur is, dan zou hij kiezen voor Tom Waits. “Als ik hem zou kunnen boeken, zou ik het meteen doen. Tom Waits in de Spiegeltent? Daar zou ik wel 500 euro voor willen neertellen, serieus! Hij is gewoon echt geniaal live.”