Frontman Ten Years Today: “Ik zou willen dat de muziekindustrie minder om geld draait”

Drie muzikanten proberen al vroeg los te komen van conventies binnen de muziekwereld

Tekst: Nina Knaack Foto's: Bob de Vries ,

Op 29 mei brachten drie zestienjarige jongens hun eerste EP We Are Ready uit. Onder de noemer Ten Years Today speelden ze Simplon plat, en waren alle vijftig gemaakte EP’s meteen verkocht. Daarna ging de band op tour door Groningen. Nu is het geld op en is het tijd om terug te kijken naar alles wat de jongens hebben bereikt het afgelopen jaar. 3voor12 groningen sprak met frontman Floris van Luijtelaar en drummer Ben Hoeben.

Het begon allemaal op de middelbare school Kamerlingh Onnes, waar Floris van Luijtelaar en Simon Bleeker elkaar leerden kennen. Beide jongens wilden graag in een band spelen, en zo geschiedde. Van Luijtelaar: “We hebben nog steeds weleens ruzie over wie nou wie vroeg om samen een band te beginnen. Het ging in ieder geval via Hyves. Ik was veertien en Simon vijftien.” Later kwam Ben Hoeben erbij die Bleeker kende door faalangsttraining op school. “Die trainingen hebben ze helemaal niet meer nodig. Op het podium hebben ze hun faalangst wel overwonnen”, zegt Van Luijtelaar lachend.

Nu repeteren de drie ongeveer een jaar serieus samen. “Onze muziek leek erg op de Red Hot Chilli Peppers. We proberen nu meer onze eigen stijl te creëren, richting alternatieve funk- en garagerock”, stelt Van Luijtelaar. De jongens kijken niet naar muzikale structuren en spelen alleen wat ze zelf goed vinden klinken. “Natuurlijk worden we beïnvloed door andere bands, en denken we na over hoe we onze muziek kunnen verbeteren. Het gaat er echter om dat het niet gemaakt klinkt”, voegt Van Luijtelaar toe. Via de telefoon praat bassist Simon Bleeker ook half mee en zegt: “Ik vind ons zowel wild als romig. De band is gevormd omdat we allemaal een passie hebben en de wereld meer willen geven dan alleen maar commerciële troep.”

De band wil zich al vroeg onderscheiden, maar doet dit niet bewust. Van Luijtelaar: “We maken soms wat aparte overgangen, die voor anderen heel vreemd zijn. Voor ons is het dan allemaal heel logisch, maar het publiek vindt het vaak erg verrassend.” Zo zit er vaak een rare tempowisseling in de muziek van Ten Years Today. Hoeben zegt hierover: “We houden geen muzikale structuur aan. Ik denk dat we muzikaal technisch gezien wel wat fouten maken, maar dat maakt niet uit. Als het publiek maar geniet.” “Het gaat inderdaad vooral om hoe het klinkt. We voegen iets toe aan een nummer als we denken dat het daardoor mooier wordt, niet omdat het technisch beter is. Daarbij zitten de muzikale regels onbewust toch wel in onze hoofden, omdat we al van jongs af aan luisteren naar muziek”, stelt Van Luijtelaar.  

Dat het moment van ‘spelen in een band’ er al zo snel zou zijn, hadden de jongens zelf ook niet verwacht. Van Luijtelaar: “Als klein jochie keek ik altijd op naar Simplon. Dat was echt het ultieme. En opeens sta je daar dan. Samen met je band op het podium. Met je eerste EP.” De EP was dan ook echt een hoogtepunt van dit jaar. Zonder hulp waren de jongens er echter niet gekomen. “We hebben geluk gehad dat er een mogelijkheid was om onze EP op te nemen bij Johanz Westerman. Groningen probeert wel veel te doen voor jong talent, maar dan moet je al wel echt wat kunnen”, stelt Hoeben. “Fifteen minutes in De Spieghel en het Gronings Peil vind ik wel een goed initiatief”, voegt van Luijtelaar toe. “Toch zouden we willen dat de hele muziekindustrie minder om geld draait. Het moet juist om de muziek gaan.”

In het nummer Garage zingt Van Luijtelaar hierover. Het gaat over egoïstische mensen in de muziekwereld. De zin Stop talking bullshit now drukt perfect uit wat de jongens duidelijk willen maken. Daarnaast schrijft Van Luijtelaar over andere dingen die om hem heen gebeuren. Zo heeft hij ook een keer een liedje geschreven om zijn broertje te plagen, zonder dat daar echt een boodschap achter zit. “Mijn broertje is echt een dromer. In de zomervakantie was hij naar de lucht aan het staren toen mijn vader zei: ‘Zit niet zo naar de vogeltjes te kijken!’ Toen kwam ik op de tekst No birds in the sky”, zegt Van Luijtelaar grinnikend.

Nu zijn de jongens weer begonnen met school en druk bezig met de nieuwe single. Wanneer die gaat komen weten ze alleen nog niet. Ze gaan proberen zo veel mogelijk op te treden om geld voor opnames te verzamelen. Want tja, helemaal zonder geld kom je er ook niet. Na het uitbrengen van de single willen de jongens proberen buiten Groningen te komen. En daarna het liefst nog verder. Over tien jaar of zo.