Begin 2011 kwamen Ike de Zeeuw en Ruben van Walraven met hulp van tijdelijke kamerverhuurdersvereniging Carex bij de Vespro Loods terecht. Een grote lege ruimte met een keiharde gietvloer en bakstenen muren moest de nieuwe plek voor Lepel Concerts worden. Ruben: “Het galmde allemaal als een gek! Aan de akoestiek moest nog veel gebeuren.” Na drie maanden flink klussen gingen de deuren open en kon Lepel Concerts weer los.
Voordat de Vespro zich aanbood als locatie, maakten de heren gebruik van een woonkamer in een kraakpand in Paddepoel; de Trefkoel. Dat was heel anders, zowel qua omvang als qua sfeer: “De Trefkoel was perfect voor ons huiskamerconcept. Na negen keer vond de bewoner van de huiskamer het wel welletjes. Hij was elke keer drie dagen z’n woonkamer kwijt door het opbouwen en afbouwen. Toen hebben we de tiende keer besloten het ergens anders te doen en kregen we dit pand.”
De nieuwe locatie dwong de jongens het huiskamerconcept wat meer los te laten. Wel zijn elementen van de huiskamersfeer in stand gehouden door de houten wand, de vloerkleden en de Mamamini meubels.

De tijd die Lepel Concerts in de Vespro doorbracht kende veel hoogtepunten: “Het klinkt misschien stom maar heel veel avonden springen eruit want elke avond is gewoon heel erg leuk. Het is altijd super tof. Anders zouden we dit ook niet doen.”
Met plezier kijken Ike en Ruben terug op het drukbezochte openingsfeest, het eerste optreden van Nouveau Vélo, de videorelease van Space Siren, het optreden van Ancient Sky  en de eerste show in Nederland van de Amerikaanse band Tera Melos met al hun toegewijde fans.
“We maken wel eens grapjes over dat we avonden organiseren waar we zelf graag heen gaan. Gewoon een ideale avond voor ons zelf. We boeken dan ook alleen maar bands die we zelf willen zien. We hebben ons hele lijstje van Nederlandse bands die we wilden zien sowieso al zien spelen. En vanavond speelt ook nog eens één van onze favoriete bands Die! Die! Die! Echt precies een paar dagen na de boeking van deze band kregen we een brief van Carex dat we weg moesten. Dat was een magisch samenkomen, het klopte echt.”