Binnen is het warm en staat Sam Smith te bewijzen wat hij waard is, buiten wachten mensen met smart op een plekje in de Grote Zaal. Het is vijf voor tien, en Emily uit Groningen staat al een kwartier te wachten. De voorbereiding op de regen mag er zijn, compleet met regenjas en capuchon. “Weet je, ik heb gehoord dat het morgen beter wordt", lacht ze. "Wel fijn, maar inmiddels begint het nu wel erg koud te worden.” Voorlopig is het Grand Theatre volgens de uitbaters vol en mag er niemand naar binnen. “Ik ben hier vandaag niet in het bijzonder voor Sam Smith hoor”, vertelt Emily. Toch kon ze in het blokkenschema niets anders vinden wat haar kon bekoren, en besloot zodoende in de regen te blijven wachten. “Het is leuk genoeg, denk ik. En ik sta hier nu toch al, misschien lukt het nog om even binnen te komen. Anders zoek ik straks binnen iets anders."
#ESNS14: Regen, rijen en… rijen
"Het is de schuld van het weer"
“Zo, dat is een leuk rijtje”, verzucht een nietsvermoedende jongen bij het Grand Theatre. De Poelestraat en Grote Markt liggen er rond een uur of tien verlaten bij, maar bij het Grand Theatre staat een rij tot om de hoek van de straat: het eeuwige lot van de Eurosonicganger. En dat terwijl het regent: een lichte tegenvaller op de aftrap van het festival. Gelukkig is dat voor de doorgewinterde muziekliefhebber geen probleem: “Weet je, ik heb gehoord dat het morgen beter wordt.”
Iets verderop staan Wouter, Bart en Manon, die geen risico nemen en nu al voor Hozier staan te wachten. Hozier begint pas over een uur, dus waarom die kou? Simpel: “Ik wil echt heel graag”, vertelt Manon. “Daarom zijn we wat eerder in de rij gaan staan. Dan is er meer kans dat we binnenkomen.” Het drietal uit Amsterdam is vaker op Eurosonic geweest, en heeft voor dit jaar een strategie bedacht die ze momenteel uitproberen: de woensdag meepakken. Wouter: “Ik heb gehoord dat het op woensdag meestal rustiger is, dus we dachten het vandaag al te proberen.” Een blik naar de mensenmassa achter hem is genoeg om daar snel aan toe te voegen: “Maar we staan momenteel in een rij, dus ik denk dat we iets verkeerd doen.” Manon heeft wel een idee hoe dat komt. “Het is de schuld van het weer. Het is waanzinnig koud, het regent en het is vies, daarom wil iedereen gewoon naar binnen. En mensen blijven langer binnen als ze daar eenmaal zijn, denk ik.”
Toch heeft de Britse singer-songwriter Benjamin Clementine de meeste doorweekte schoenen op zijn naam staan. Wietske uit Utrecht heeft de hele Eurosonic-playlist doorgeploegd, en Clementine schopte het tot de favorieten. “Daarom staan we hier nu in de regen te wachten”, lachen zij en vriendin Riemke. “Een beetje zielig wel.” Het duo heeft de regen wijselijk genegeerd, in de hoop dat het zou wegblijven. Helaas nog altijd zonder resultaat: “Daarom zijn we er ook niet echt op voorbereid. We hoopten gewoon dat het niet nodig zou zijn, maar dat is nu wel een beetje jammer.” Misère alom dus in de rijen, en de hoop is bij iedereen gevestigd op de enkeling die het binnen voor gezien houdt. Kleine kans dat dat iets uithaalt, want ook binnen staan er mensen op de trap te wachten. Toch hoopt Wietske nog een plaatje te kunnen bemachtigen. Verderop lijkt een Engelsman in een helder moment te beseffen wat hij eigenlijk aan het doen is: “Are we really waiting for people inside to leave? Fucking hell, whatever.” En weg is ‘ie, met z'n capuchon op.