Je wilt nooit meer naar huis na een concert van Shantel & Bucovina Club Orkestar

Dansen is een MUST

Nargiza Mamadazimova (tekst) ,

Shantel is een vaste en graag geziene gast in Groningen. Inmiddels hebben Shantel's concerten een legendarische status bereikt en staan ze bekend als the place to be. De allereerste keer dat hij hier optrad was in Vera in 2008 en blijkbaar wil hij terug naar zijn underground roots, want dit keer treedt Shantel weer op in Vera en het voelt alsof hij zich helemaal thuis voelt

Dansen is een MUST

Shantel is een vaste en graag geziene gast in Groningen. Inmiddels hebben Shantel's concerten een legendarische status bereikt en staan ze bekend als the place to be. De allereerste keer dat hij hier optrad was in Vera in 2008 en blijkbaar wil hij terug naar zijn underground roots, want dit keer treedt Shantel weer op in Vera en het voelt alsof hij zich helemaal thuis voelt.

De kaartjes zijn uitverkocht, de opkomst is groot en de verwachtingen zijn hoog, wat allemaal te verwachten viel. Er is nog niemand op het podium, maar dan hoor je de openingsmuziek, Shantel's begeleidingsband de Bucovina Club Orkestar komt op en begint meteen zijn warming up deuntje te spelen. Zodra de deksel van de pot is, is het tijd voor dé dansvloerhit Disko Partizane. Het concert is nauwelijks begonnen maar het publiek eet nu al uit Shantel's hand. Dan past hij zijn trucje toe en laat publiek met Disko Partizane's refrein meeschreeuwen. Toch oogt Shantel's gezicht wat lang en teleurgesteld: het publiek klinkt niet overtuigend en goed genoeg. Maar iedereen blijft het net zo lang proberen totdat het hard genoeg is om een gehoorbeschadiging op te lopen. En dan barst het feest los.

Het podium is te klein voor de hele band, dus moest de samenstelling slinken, maar gelukkig niet ten koste van het geluid. Er worden voornamelijk oude nummers gespeeld, maar er is ook ruimte voor nog onbekende (waarschijnlijk nieuwe) nummers. Die worden niet zo uitbundig ontvangen als de gouwe ouwen, maar wel nog steeds positief. Shantel en zijn muziek zorgt ervoor dat je niet alleen met de band verbonden voelt maar ook met de rest van de zaal: de zaal wordt één grote familie. Dan maakt het niet meer uit als iemand op je voet ging staan of per ongeluk duwde: wederzijds samenhorigheidsgevoel en geluk hangen in de lucht.

Hoewel de meesten al eerder naar een van de concerten van Shantel geweest zijn en de nummers al tig keer gehoord hebben, blijven ze braaf en graag meedoen. Shantel's concertroutine is herkenbaar, maar die blijft nooit vervelen, onder andere omdat Stefan Hantel altijd het publiek zo goed bij de shows betrekt en de rest van de band met aanzienlijk veel plezier hun ding doen. Die instelling en attitude slaat dan meteen op het publiek over. Misschien is dit wel Shantel's geheim, de reden waarom zijn aanpak blijft werken.

Zelfs na de toegift blijft het feest nog een dik half uur doorgaan. Het is een te goed feestje om nu al af te breken, dus blijft het publiek dansen. De band is er ook mee eens, hij speelt niet meer, maar komt weer op om van de sfeer te genieten en vraagt wat mensen mee het podium op om mee te dansen. Uiteindelijk geeft Stefan Hantel toe en pakt de microfoon en zingt Disko Partizane nóg één keer zodat het feest voor de derde of vierde keer losbarst. Een plekje in de Vera-poll is verzekerd. Het enige wat ontbreekt is dat het publiek samen in een grote kring, hand in hand, door de hele zaal op zijn Balkans gaat dansen. Dan was de avond voor 150% compleet geweest.