Over het algemeen is black metal niet aan veel verandering onderhevig. Voornamelijk de Scandinavische tak van deze extreme muzieksoort hoort het liefst een zo puur mogelijk geluid. Wolves In The Throne Room heeft lak aan de heersende conventies en weet daarmee een groter publiek te bereiken.

In tegenstelling tot veel van de bekende Noorse en Zweedse black metal bands moet Wolves In The Throne Room niks van luguber lijkende taferelen als corpse paint en satanistische rekwisieten hebben. Daarnaast doen ze niet zo moeilijk over hun persoonlijke leven, ze geven gewoon interviews en ze verschuilen zich niet achter een pseudoniem. Ook in hun teksten en visie wijken ze af van veel black metal bands, niet satanisme, zelfmoord en dood staan centraal maar de band tussen mens en natuur, en dan voornamelijk het gebrek eraan in onze huidige samenleving worden ‘bezongen’. Maar WITTR onderscheid zich niet in de laatste plaats door hun intrigerende songstructuren en bezwerende optredens. Een goed vol Vera is dan ook geen verrassing.

Als opwarmertje is uit Amerika Wolvserpent meegekomen. WITTR is al geen lichte kost, maar om het optreden van dit getrouwde stel te doorgronden is nog een tikkeltje meer uithoudingsvermogen nodig. Slepende, hypnotiserende repetitie op drums, synths, gitaar en viool vormen de basis van de al snel 20 minuten durende nummers. De klassieke scholing van het duo valt in de structuur terug te halen, de composities zijn doordacht en weten af en toe te raken, maar de balans tussen geweld en rust is af en toe een beetje zoek. De sfeer is door de schaarse belichting van een paar kaarsen en de volop blazende rookmachine wel heel passend en sinister, waardoor het nog goed vol te houden valt.

Wolves In The Throne Room kwam dit jaar met hun derde album van een triologie, wat waarschijnlijk hun laatst album zal zijn. Met Celestial Lineage is de serie die verder uit Two Hunters uit 2007 en Black Cascade uit 2009 bestaat rond. Door de toevoeging van vrouwelijke vocalen en meer rust en aandacht voor de atmosferische kant worden de woeste erupties nog meer benadrukt. Live beginnen ze met het eerste nummer van de nieuwste plaat, met een structuur wat het hele concert heeft: rustig beginnend, een furieus middenstuk en een afbouwend einde.

In Vera laat WITTR horen samen met andere US black metal bands als Liturgy en Krallice bezig te zijn met het vernieuwen van een verder stug genre. Ze staren zich niet blind op één stijl, maar weten tijdens de show invloeden van death metal, post-rock en folk te combineren met de traditionele black metal. Pioniers worden vaak bekritiseerd, maar voor overleving van een genre zijn deze Amerikanen van vitaal belang. WITTR vormt de trotse vaandeldrager van dit genre en laat met hun derde optreden in Vera opnieuw een niet te missen visitekaartje af. Hopen dat ze in deze, of andere vorm, nog vaak terugkeren.