Blood Red Shoes brak in 2008 door met het album Box Of Secrets. Het nieuwe album, Fire Like This, brengt meer zang en een aantal tragere nummers dan dat wij kennen van de indierockers met een grungerandje. Zou Blood Red Shoes met hun nieuwe nummers net zo kunnen knallen als met hun oude repertoire?

De avond begint direct hard. Bij het voorprogramma Pulled Apart By Horses ontbreekt het niet aan energie en inzet. De zanger springt regelmatig van het podium om het publiek bij het optreden te betrekken en zingt door in de zaal, op de vloer en op de stoelen. Zo weet hij alvast de nodige energie in de zaal te pompen.

Met Blood Red Shoes is het vervolgens vanaf de eerste drumslag raak. De energie van de band is aanstekelijk en slaat direct over op de zaal. Met enkel een drumstel en een gitaar weten Steven Ansell en Laura-Mary Carter een muur van geluid te creëren. Bij het tweede nummer ontstaat er al een pit die gedurende de show steeds groter wordt. Het maakt niet uit of de band nummers van het vorige of het net uitgekomen album speelt - het publiek gaat uit zijn dak. Ook de rustigere liedjes worden goed ontvangen.

Zowel oude als nieuwe nummers worden enthousiast meegezongen, maar Blood Red Shoes maakt het met hun repeterende zang- en melodielijnen ook wel erg gemakkelijk voor het publiek. En wat is er nu leuker dan twee keer een zinnetje te horen om het daarna nog twintig keer mee te kunnen brullen terwijl je met je benen probeert de snelle ritmes bij te houden?

Tijdens het laatste nummer is het hek van de dam: het podium stroomt vol met publiek. Het lijkt de band niet te deren, maar de security denkt daar al snel anders over. Uit angst dat het podium inzakt wordt dit toch leeggeveegd. En even makkelijk als de mensen het podium opklommen laten zij zich er weer vanaf begeleiden. Een geestig chaotisch einde van een topavond. Lekker, een jong bandje met een fris catchy geluid, dat ondanks een kater alles geeft. Daar mogen er meer van langskomen in Groningen!