Noorderslag wordt geopend door C’mon & Kypski. Zij hebben het Metropole Orkest en een gevarieerd aanbod aan gasten meegenomen. Zo komt bijvoorbeeld Jules Deelder op bezoek, met Benjamin Herman. De zaal kan de tekst van het nummer dat hij ten gehore brengt meezingen vanaf de schermen: “Voor jullie is het nog de vraag, maar ik krijg AOW!” Ook Torre Florim (De Staat), Giovanca, Anneke van Giersbergen en Janne Schra (Room Eleven) komen langs. Tijdens het rustige nummer dat Janne ten gehore brengt, nemen de heren van C’mon & Kypski plaats achter een romantisch gedekt tafeltje dat op het podium staat, compleet met een truttig tafelkleedje en brandende kaarsen. Zij gebruiken vervolgens alles wat op deze tafel staat om muziek mee te maken. Er wordt geblazen op flesjes bier en gedrumd op potjes en pannetjes. Ook Dio betreedt het podium van C’mon & Kypski en weet een mooi feestje te bouwen. C’mon & Kypski weten met dirigent Jules Buckley een afwisselende openingsshow neer te zetten.
The Mad Trist schept hoge verwachtingen, doordat de zaal zo vol is dat er een drom mensen buiten wacht om binnen te komen. De zaal loopt echter snel weer leeg. Bij binnenkomst is duidelijk waarom, het geluid staat veel te hard. De vier jongens die swingende rock maken hebben het naar hun zin, maar bereiken het publiek, mede door deze slechte geluidsafstelling, niet echt.
Laura Janssen trekt ook een volle zaal, maar deze keer blijft 'ie ook vol. De singer/songwriter, die bekend is van de cover Use Somebody van Kings of Leon, heeft meer te bieden dan alleen deze cover. Mooie meisjesmuziek brengt zij met een zuivere stem en een big smile. De sympathieke zangeres vertelt tijdens haar optreden over een sukkel die drie jaar geleden haar hart heeft gebroken, waarna ze een pony knipte en er een nummer over schreef. Meneer de sukkel, bij deze bedankt, want die beslissing (waar je nu ongetwijfeld spijt van hebt) heeft zowel een prachtig nummer als een prachtige look opgeleverd.
In het holst van de nacht weten de bebaarde jongemannen van Go Back To The Zoo iedereen wakker te schudden met hun energieke rockliedjes. De stevige rocknummers worden met een rauwe stem gebracht. Ze zijn fijn om te naar te luisteren en lekker om op te dansen. Bij het laatste nummer is er nog een crowdsurfende aap. Die mag terug naar de dierentuin, maar de jongens mogen blijven.
Een van de laatste acts van de nacht is WantWant. Deze vier jeugdige jongens maken Nederpowerpop. Zij brengen hun liedjes in het Nederlands en dat maakt het direct origineel. Juist omdat in het Nederlands wordt gezongen, was het leuk geweest als de zang goed verstaanbaar was. Helaas staat de zang niet zo hard dat het boven de energieke melodielijntjes uitkomt. Alleen op punten waar de muziek wat ingehouden is, is te horen dat de teksten best geestig zijn en dat het meisjesleed diep zit. Ook blijkt er frustratie te zijn over het ontbreken van baardgroei. De band heeft iets aandoenlijks (de ahhhh’s zijn niet van de lucht), zonder verlegen te zijn. Een leuke vrolijke afsluiter, waar we, na het uitkomen van hun nieuwe album in maart, vast meer van zullen horen.