Breekbare folkpop

Bowerbirds overtuigen ondanks griepje

Foto's en tekst: Harold Zijp ,

Vorig jaar waren ze één van de sensaties van het Take Root festival, en nu was Vera de logische plaats om Groningen weer eens aan te doen. Helaas begon het eerste concert van de Europese tournee met drie grieperige bandleden.

Bowerbirds overtuigen ondanks griepje

"Let's all cough together now".  Frontman Phil Moore van het uit Raleigh, North Carolina afkomstige Bowerbirds kan er nog een grapje mee maken, maar het concert voor een halfvol Vera is een tour de force voor de bandleden die - op de drummer na- allemaal ziek uit het vliegtuig zijn gestapt. We zullen maar hopen dat het virus dat ze meebrengen niet van het Mexicaanse soort was.
Toch weten de Bowerbirds, nu een viertal met een bassist die er vorig jaar nog niet bij was in de Oosterpoort, wederom te overtuigen met hun "nu-folk". Eigentijdse folkmuziek dus met invloeden van indiepop. In 2007 brachten ze een bejubelde debuutplaat uit: "Hymns for a Dark Horse", maar de meeste liedjes die in Vera werden gespeeld waren van het deze zomer te verschijnen "Upper Air Dead".  Ze kwamen door de toevoeging van een basgitaar nog beter uit de verf dan de vorige keer, toen het geluid met alleen acoustische gitaar, accordeon en drums soms net even te dun was. Het enige dat je de Bowerbirds, de naam is trouwens engels voor de prieelvogel - Phil Moore was vogelobserveerder als bijbaantje  (!), zou kunnen verwijten is dat het allemaal een beetje te lief en melancholiek is. De nummers zijn nergens echt donker of bijtend. Daar staat tegenover dat de stem van Moore iets heel pakkends heeft, en er soms mooi gebruik wordt gemaakt van een tweede stem van accordeoniste/toetsenvrouw Beth Tacular. Al met al ondanks al het gekuch een boeiend concert.