De Amsterdamse singer-songwriter Lucky Fonz III wordt vaak geprezen om zijn omgang met het publiek. Welk poppodium hij ook staat, met zijn charme en een paar woordenheeft hij het publiek zo op zijn hand. Op deze manier bracht hij de afgelopen jaren zijn authentieke Engelstalige folk-songs.

In zijn eerste theaterprogramma ‘Ik ben een idioot, maar ik spoor niet’ gooit hij het echter over een hele andere boeg. Door te kiezen voor een vaste theatersetting met een monoloog en nieuwe Nederlandstalige liedjes sluit hij de, vaak geïmproviseerde, interactie met het publiek helemaal uit. Daarvoor in de plaats speelt hij met het publiek door ze in verwarring te brengen met experimenten, illusies en een beetje magie. En dat liep woensdagavond in de Oosterpoort op rolletjes.

In de voorstelling vertelt Otto ‘Fonz’ Wichers persoonlijke verhalen en anekdotes met zijn liedjes. Vaak ontroerend, waarna hij er echter weer keihard overheen gaat met een grap. Wat nou wel en wat niet echt is blijft echter in het midden. Uiteindelijk weet niemand meer weet of een omvallend glas of een felle reactie op een ogenschijnlijk onschuldig liedje nou wel of niet bij de show hoort. Maar dat maakt ook niks uit, zolang je er maar van kan genieten. En dat lukte zeker, bijvoorbeeld tijdens de mooie toegift ter ere van oud-buurtgenoot Ramses Shaffy.